Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΜΕ;

ΑΔΑΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ.Η ΣΕΧΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Μίλησε πάλι σήμερα ο Πρωθυπουργός της χώρας, Αντώνης Σαμαράς, για το «Λόμπι της Δραχμής», αναφέροντας ότι αυτό είναι ο αντίπαλος της χώρας! Φαίνεται λοιπόν, ότι εδώ και τρία χρόνια που μιλάω και γράφω για την οικονομική θεωρία της επιστροφής μας στο Εθνικό μας νόμισμα, ανήκω σε κάποιο λόμπι και δε … το γνωρίζω!!!

Την θεωρία μου ως οικονομολόγος, την στήριξα με επιχειρήματα κι όχι με συνθήματα, βασισμένος πάντα στις Αρχές της Οικονομικής επιστήμης, την οποία σπούδασε κι ο Αντώνης Σαμαράς!

Φαίνεται όμως, ότι όσο το κόμμα του ήθελε να ρίξει το ΠΑΣΟΚ, ο Αντώνης την γνώριζε την θεωρία μου αυτή, γι αυτό και κατακεραύνωνε το μνημόνιο και την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Μόλις έριξε το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου, την … ξέχασε! Και όχι απλά την ξέχασε αλλά υιοθέτησε την πολιτική του ΠΑΣΟΚ που τόσο σφοδρά πολεμούσε!

Το 2010, είχα πει σε μια συνέντευξή μου, ότι αν φύγουμε από το ευρώ, θα υπάρχουν μεν αναταράξεις, αλλά σε δύο χρόνια θα επέλθει η ανάκαμψη!


Ηδη βρισκόμαστε στον τρίτο χρόνο της κρίσης και η κατάσταση με την πολιτική που υποστηρίζει η Τρόικα και η Τρόικα Εσωτερικού με Πρωθυπουργό τον Οικονομολόγο Αντωνη Σαμαρά, έχει αποτύχει οικτρά και απλά χάθηκε πολύτιμος χρόνος
!

Το περίφημο λόμπι της δραχμής που επικαλείται ο Πρωθυπουργός, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά οι φωνές των υγιών οικονομολόγων που γνωρίζουν τούτο:

Για να κάνεις ανάπτυξη, σε μια περίοδο που η οικονομία καταστρέφεται, πρέπει να μεγαλώσεις το τμήμα του ΑΕΠ, που αφορά στην πρωτογενή παραγωγή πρώτων υλών και προϊόντων καθώς και υπηρεσιών! Πρέπει να εγκαταστήσεις νέα εργοστάσια που παράγουν προϊόντα που μέχρι χτες τα αγόραζες από τρίτες χώρες!

Αυτό χρειάζεται όμως κεφάλαια ή πρόσβαση σε δανεισμό!

ΜΕ την παραμονή μας στο ευρώ, δεν μπορέσαμε να βρούμε δάνεια για επενδύσεις αλλά ούτε κι επενδυτές!

Πολύ περισσότερο δεν μπορέσαμε να δημιουργήσουμε «πλασματικό» πληθωριστικό χρήμα, έτσι ώστε να υπάρξει μια αύξηση στην κυκλοφορική ταχύτητα του χρήματος!

ΔΗΛΑΔΗ, δεν κάναμε τίποτα επί τρία χρόνια γιατί έτσι ήθελαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας!

Το πείραμα με την Ελλάδα, συνεχίζεται !

Και ο Πρωθυπουργός μας, ξέχασε τα οικονομικά που έμαθε στο πανεπιστήμιο!

Αλλά σήμερα, θα στείλω ένα μήνυμα στον Καλαματιανό μας Πρωθυπουργό!

Ας υποθέσουμε ότι αντίπαλος της χώρας είναι το λόμπι της δραχμής! Ότι όντως υπάρχει ένας τέτοιος φορέας που θέλει να επιστρέψει η χώρα στο παλιό της νόμισμα με αποτέλεσμα να κερδίσουν εκατομμύρια, όπως είπε και σε ένα κοινό μας φίλο, τώρα τελευταία που πήγε στην Πύλο !!!!

Το λόμπι αυτό, μέχρι σήμερα, δεν κατέγραψε κάποιο ... νεκρό!

Δεν έγινε η αιτία να χάσει κάποιος συνάνθρωπός μας τη ζωή του, την περιουσία του ή την αξιοπρέπειά του!!!

Από την άλλη,
υπάρχει μια διεθνή τρομοκρατική οργάνωση, με οικονομικούς δολοφόνους, τραπεζίτες , τοκογλύφους, στρατούς ολάκερους από απατεώνες και βρικόλακες που πίνουν το αίμα του κοσμάκη!
Η τρομοκρατική αυτή οργάνωση, για την οποία υπάρχουν χιλιάδες βίντεο στο διαδίκτυο, είναι μία και μοναδική! Και σε άρθρο μου την είχα βαφτίσει «η Σέχτα του Ευρώ» [
Σχετικό άρθρο ΕΔΩ]!

Η Σέχτα του ευρώ, είναι μια διεθνής τρομοκρατική οργάνωση που βασικό της στέλεχος στην Ελλάδα ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου , ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και εχάτως ο Αντώνης Σαμαράς!
Η Σέχτα του Ευρώ, δολοφόνησε κι εξακολουθεί να δολοφονεί ανύποπτους πολίτες καθημερινά!


Τα χτυπήματα της αιμοσταγούς οργάνωσης Σέχτα του Ευρώ

Η Σέχτα στην οποία έχει τεθεί οπλαρχηγός ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, είναι υπεύθυνη για την δολοφονία 3.000 συμπολιτών μας, που δεν άντεξαν την στοργική φροντίδα του κράτους και επέλεξαν να αυτοκτονήσουν!

Η "Σέχτα του Ευρώ", σε αντίθεση με το "λόμπι της δραχμής", έχει βάψει τα χέρια της με αίμα!

Δεν είναι απλά ηθικός αυτουργός για όλους αυτούς τους θανάτους αλλά είναι ο δολοφόνος όλων αυτών!
Όπως είναι υπεύθυνη για το 23% της ανεργίας!

Για τα 20.000 λουκέτα σε επιχειρήσεις

Για το 35% της μείωσης του βιοτικού μας επιπέδου

Για την διάλυση χιλιάδων οικογενειών

Για την εξάπλωση της πορνείας στην Ελλάδα

Για την δημιουργία του λαθρομεταναστευτικού

Για την καταλήστευση των δημόσιων ταμείων

Για τους χιλιάδες Τσοχατζόπουλους που κυκλοφορούν ελεύθεροι

Για την χαμένη αξιοπρέπεια της Ελλάδος στο Εξωτερικό!

Συνεπώς Πρωθυπουργέ της Ελλάδος, Αντώνη Σαμαρά, ακόμη κι αν υπάρχει αυτό που ονομάζεις "Λόμπι της Δραχμή"ς, είναι μια … «οργάνωση», η οποία δεν φταίει για τίποτα σε όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας!

Αντίθετα, η
Σέχτα του Ευρώ, πρέπει να απαντήσει για ΟΛΑ τα εγκλήματα που έκανε και σύντομα, θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες σε όλους όσους, σκότωσαν, ρήμαξαν κι εξευτέλισαν τους Ελληνες πολίτες!

Γι αυτό να είσαι σίγουρος!

Κι αν σε φτιάχνει Πρωθυπουργέ, η ατάκα «Λόμπι», είμαι βέβαιος, ότι συγκυβερνάς με Λομπίστες της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και Λομπίστες της Μέρκελ και του Σημίτη!

Κι αυτό πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι ιδιαίτερα υπερήφανος, μιας και συγκυβερνάς μαζί μ αυτούς που σχεδίασαν και υλοποίησαν την καταστροφή της χώρας και την καταλήστευσή της! Η ξέχασες πάλι, ότι συγκυβερνάς με το ΠΑΣΟΚ;;;

Δυο μήνες πρωθυπουργός και έκανε το πρώτο υπουργικό συμβούλιο μόλις χτες! Και γιατί να κάνει υπουργικά συμβούλια, αφού οι αποφάσεις έρχονται πακέτο από τη Γερμανία;;;

«H Ελλάδα θα πρέπει να σταματήσει να τρώει τα παιδιά της», τόλμησε και είπε στην ομιλία του σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς!
Θα μπορούσε άραγε, να συνατήσει τον γιο του φαρμακοποιού που τίναξε τα μυαλά του στον αέρα έξω από τη Βουλή, και να του πει αυτή την ατάκα;

Θα μπορούσες Πρωθυπουργέ της Ελλάδας να τον συναντήσεις και να του μιλήσεις για το … Λόμπι της δραχμής που τον … σκότωσε ;


Προσωπικά, εύχομαι στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, οικονομολόγο Αντώνη Σαμαρά από την Καλαμάτα, να έχει μια ευχάριστη συνάντηση με τον αρχηγό των οικονομικών δολοφόνων του Πλανήτη, Πολ Τόμσεν!

Άλλωστε ο λαός λέει σοφά, δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!

Κι Αντώνης Σαμαράς, κάνει το παν, για να πάρει από τον Γιώργο Παπανδρέου, τον τίτλο του αρχηγού της τρομοκρατικής οργάνωσης , «Σέχτα του Ευρώ»!

Η καρέκλα του αρχηγού της Σέχτας είναι δική σου!!!

Καλή επιτυχία ... Πρωθυπουργέ της Σέχτας του Ευρώ!

Β.ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

«Η κυβέρνηση προσπαθεί, αρκεί εμείς να είμαστε σκυμμένοι. Και αυτή να μας... βοηθάει... Από πίσω» είπε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ξεσηκώνοντας θύελλα χειροκροτημάτων.

Η συναυλία των Β. Παπακωνσταντίνου και Χρήστου Θηβαίου που έγινε στο Κάστρο της Πάτρας απέκτησε πολιτικό χαρακτήρα και εκατοντάδες Πατρινοί αποθέωσαν τους δυο δημιουργούς και καταχειροκρότησαν τον Παπακωνσταντίνου όταν από σκηνής έκανε ένα αιχμηρό πολιτικό σχόλιο.

Ο γνωστός και πολύ αγαπημένος τραγουδιστής, τα ... έχωσε
κανονικά σε κυβέρνηση και ΔΝΤ, ενθουσιάζοντας το πιστό κοινό του που κυριολεκτικά κατέκλυσε το χώρο του Κάστρου.

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

thumb

ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Βαρύτατα προσβλητική απέναντι στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά ήταν και πάλι η χυδαία γερμανική δεξιά εφημερίδα «Μπιλντ» προχτές, την ημέρα δηλαδή της επίσκεψής του στο Βερολίνο για να συναντηθεί με την Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ. Δημοσίευσε ένα υποτιθέμενο κείμενο με τίτλο «Εγγύηση – Δήλωση», γραμμένο στα γερμανικά με αρχαιοελληνικού τύπου γράμματα και περικλειόμενο από μαιάνδρους. Στο φανταστικό αυτό έγγραφο ο Αντώνης Σαμαράς «εγγυάται προσωπικά» μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα για να πληρώσει τα χρέη της «θα κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα, συμπεριλαμβανομένης της πώλησης ακατοίκητων νησιών εν ανάγκη»!!! Ο απόλυτος προσωπικός και εθνικός διασυρμός.
Στο «απόσπασμα» έστησε τον Ελληνα πρωθυπουργό το πρωί της ίδιας ημέρας και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Χριστιανοδημοκρατών, του κόμματος της Μέρκελ. Ο Φόλκερ Κάουντερ βγήκε στο πρωινό μαγκαζίνο της ZDF, του μεγαλύτερου γερμανικού τηλεοπτικού καναλιού, και είπε ορθά – κοφτά: Εξοδος της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα «δεν θα συνιστούσε κανένα πρόβλημα για το ευρώ»! Τελεία και παύλα.
Απαξιωτικά ή περιφρονητικά παρουσίασαν τα αποτελέσματα της συνάντησης Μέρκελ – Σαμαρά οι περισσότερες γερμανικές εφημερίδες. «Δάγκωσε γρανίτη (!) ο Σαμαράς με τη Μέρκελ», έπεσε δηλαδή σε βράχο που λέμε εμείς, ήταν ο τίτλος της ηλεκτρονικής έκδοσης της «Χάντελσμπλατ», της μεγαλύτερης ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, αμέσως μετά τη συνάντηση. «Η πικρή λιτανεία του Σαμαρά στο Βερολίνο – Για να σώσει τη χώρα του κάνει πολλά: κολακεύει, ορκίζεται και υπόσχεται» ανέφεραν άλλοι τίτλοι της.
«Η Μέρκελ απαιτεί: Η Ελλάδα πρέπει να κρατήσει τις υποσχέσεις της» τιτλοφορούσε το δικό της ρεπορτάζ η δεξιά «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Η κεντροαριστερή «Ζίντοϊτσε Τσάιτουνγκ» του Μονάχου είχε σχεδόν ταυτόσημο τίτλο: «Η Μέρκελ απαιτεί από την Ελλάδα την τήρηση των υποσχέσεων». Για τα μέτρα της «Μπιλντ», της απείρως μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Γερμανίας, μπορεί να πει κανείς ότι ο τίτλος της ήταν θετικός: «?Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει μέρος της Ευρωζώνης? αλλά η καγκελάριος απαιτεί κτηνώδη λιτότητα».
«Καμία ελπίδα για την Ελλάδα» είναι ο τίτλος άλλου δημοσιεύματος της «Ζίντοϊτσε Τσάιτουνγκ», ο οποίος απορρέει από τη συζήτηση της εφημερίδας με έναν κορυφαίο Γερμανό οικονομολόγο, θεωρητικό θεμάτων χρήματος, ονόματι Μάνφρετ Νόιμαν. «Δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα για την Ελλάδα» απεφάνθη αυτός. «Ολες οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης μπορούν να τα καταφέρουν να λύσουν τα προβλήματά τους» πρόσθεσε. Δεν είναι βέβαια τυχαίο το γεγονός ότι η κεντροαριστερή εφημερίδα επέλεξε την ημέρα της επίσκεψης Σαμαρά για να δημοσιεύσει τη δήλωση του Νόιμαν.
Δεν ζήτησε τίποτα ουσιαστικά ο Αντώνης Σαμαράς από την Ανγκελα Μέρκελ. Δεν τόλμησε να θέσει επί τάπητος ούτε καν το τελείως δευτερεύον ζήτημα της επιμήκυνσης του προγράμματος εξοντωτικής λιτότητας, το οποίο άφησε για αργότερα. Κανένα θέμα δεν έθεσε προς επαναδιαπραγμάτευση. Αφησε την εντύπωση ότι πήγε στο Βερολίνο για προσωπικούς πολιτικούς λόγους. Να γνωριστεί δηλαδή εκ του σύνεγγυς με τη Μέρκελ και να την πείσει ότι ο ίδιος συμφωνεί απολύτως με όλους τους στόχους του Μνημονίου, ότι θα κάνει τα πάντα για να το εφαρμόσει και ότι η αντιμνημονιακή στάση του ήταν ένα σφάλμα του παρελθόντος που πέρασε ανεπιστρεπτί.
Δεν έδωσε τίποτα η Ανγκελα Μέρκελ. Αρκέστηκε μόνο να δηλώσει: «Θα επιθυμούσα να παραμείνει η Ελλάδα μέλος της Ευρωζώνης». «Τώρα τα λόγια πρέπει να τα ακολουθήσουν πράξεις» για να γίνει αυτό, πρόσθεσε.
Ολο και πιο εχθρική απέναντι στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ γίνεται μέσα στο κλίμα αυτό η γερμανική κοινή γνώμη. Το 61% των ερωτηθέντων Γερμανών σε δημοσκόπηση για το ZDF επιθυμεί την αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ και μόνο το 31% τάσσεται υπέρ της παραμονής της στην Ευρωζώνη.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΠΕΡΙ ΒΛΑΚΩΝ

Το πλέον γνωστό αύτο έργο του Εύάγγελου Λεμπέση, δημοσιεύτηκε αρχικά στήν «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών» το έτος 1941 με αποτέλεσμα τήν πολεμική συζητήσεων κριτικών και αντιπαραθέσεων στίς εφημερίδες της εποχής. Είναι γεμάτο απο οξυδερκείς παρατηρήσεις πάνω στο τεράστιο θέμα της βλακείας στίς σύγχρονες κοινωνίες. Είναι μακροσκελές, στήν καθαρεύουσα, αλλά, κατά κρίση αγαθου, ανδρος αξίζει τον κόπο νά διαβαστεί καί νά γίνει κτημα όλων. Άπλή ύποσημείωσις εξ ολίγων γραμμών εις άλλην μελέτην μου ή παρούσα μικρά εργασία εξελίχθη εις το ανά χείρας δοκίμιον χάρις εις τήν παρώθησιν του διαπρεπεστάτου νομικού καί αγαπητου φίλου Διευθυντου της «Έφημερίδος των Ελλήνων Νομικών», κ. Ν. Π. Θηβαίου. Εις αύτον έπομένως τον ανεξάντλητον εις εμπνεύσεις καί εις παντοειδή πρωτοτυπίαν επιστήμονα καί συγγραφέα οφείλεται τόσον ή συγγραφή, καθώς καί ή δημοσίευσις εις τήν «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικων», ώς καί ή ενταύθα αναδημοσίευσις της παρούσης μικρας πραγματείας. Όφείλομεν χάριτας εις αύτόν, απο κοινου συγγραφεύς καί ανανωσται, διά τήν σύντομον αύτήν εντρύφησιν εις τον χλοερον τουτον κόσμον μιας κατηγορίας συνανθρώπων, των οποίων ή κοινωνική σημασία έχει δεινως ύποτιμηθη καί των οποίων τά δικαιώματα είναι εξησφαλισμένα ού μόνον -φευ! - εν τω βασιλείω των ούρανων, αλλ’ έτι πλέον επί του χλοερου τούτου πλανήτου!

Έπί του περιεχομένου του παρόντος δοκιμίου ούδεμίαν προεργασίαν γνωρίζω καί συνεπως δέον νά κριθω επιεικως, ώς πάντη στερούμενος «βοηθημάτων». Τολμω εν τούτοις νά φρονω, οτι τούτων ούδόλως παρίσταται ανάγκη, διότι αληθως εξαιρετικως μέγας είναι ο πλουτος του αμέσου κοινωνικου εμπειρικου ύλικου καί ελαχίστη ή εκ της ελλείψεως γραπτων βοηθημάτων στενοχωρία του γράψαντος.

Ώς προς τήν μέθοδον τέλος δέον νά ύπογραμμίσω, οτι κατεβλήθη ενδελεχής προσπάθεια, οπως αυτη είναι αύστηρως επιστημονική. Διότι πράγματι - ώς ελπίζω ν’ αποδειχθη - πλήν των άλλων δεδικαιολογημένων αξιώσεων, τάς οποίας δύναται νά έχη παρά των λοιπων ατυχων συνανθρώπων, ή εύτυχής καί παντοδύναμος κοινωνική κατηγορία, ήτις εξετάζεται ενταυθα, είναι καί ή αξίωσις ν’ αποτελέση σοβαρώτατον θέμα σοβαρου επιστημονικου χειρισμου.

Θά έπρεπεν ϊσως, εκ λόγων εύγνωμοσύνης προς τούς αποτελουντας το θέμα της παρούσης μελέτης δυνάστας της ανθρωπότητος ν’ αφιερωθη αυτη εις αύτούς. Έκ λόγων δικαιοσύνης ομως αφιερουται - καί ούκ επ’ ελάχιστον, προς διδαχήν των - εις τούς δυναστευομένους: δηλονότι εις τούς εύφυεΐς!


I

Εις τήν πολυπληθη κατηγορίαν των βλακων προσάπτεται ασφαλως άδικος καί επιστημονικως εσφαλμένη μομφή, οταν ούτοι χαρακτηρίζονται εϊτε ώς άχρηστοι καί περιττον βάρος της κοινωνίας, εϊτε ώς παρασιτικοί, εκφράζεται δε συχνά ή ανόητος, ώς θά ϊδωμεν, εύχή οπως ούτοι εκλείψουν. Το πρόβλημα των βλακων δεν είναι εν τούτοις άπλουν οταν ληφθη πρώτον υπ’ οψιν ή στερεά καί απολύτως αναγκαία θέσις, ήν ούτοι επαξίως κατέχουν εν τω κοινωνικω διαφορισμω. Οί βλακες διαιρουνται ουτως εις δυο ολως αντιθέτους μεταξύ των «ομάδας», διεπομένας ομως αμφοτέρας ύπο του αύτου νόμου, του διαφορισμου Ή πρώτη εκ τούτων ομάς καταλαμβάνει ώς γνωστον τάς ύποδεεστέρας εν τη κοινωνία θέσεις, ήτοι εύρίσκεται εις τάς κατωτάτας βαθμίδας του κοινωνικου διαφορισμου. Πόσον εύεργετική διά τήν κοινωνίαν είναι ή ομάς αυτη είναι περιττον νά τονισθη, διότι άνευ αύτης δεν θά ύπηρχεν εκμετάλλευσις καί άνευ εκμεταλλεύσεως δεν θά ύπηρχε πολιτισμός. Εις δε τήν γλωσσαν του κοινωνικου διαφορισμου: Άνευ αύτης δεν θά ύπηρχε διαφορισμός, διότι αντί της ανισότητος, θά ύπηρχεν ισότης, έστω καί εκ των άνω, δηλαδή θά ήσαν ολοι εύφυεΐς, οπερ απο της απόψεως του διαφορισμου το αύτό: ώς νά ήσαν ολοι βλακες· διότι ο διαφορισμος απαιτεί ρητως καί εύφυεΐς καί βλάκας, περικοπτωμένων δε οίονδήποτε εκ των δυο τούτων σκελων του, αϊρεται ολόκληρος. Άνευ δέ, κατ’ ακολουθίαν, του διαφορισμου, καθισταμένου δυνατου μόνον δια της σοβαρας συμβολής των βλακων, δεν ύπάρχει κοινωνία. Τοιαύτη λοιπόν ή τεραστία κοινωνική σημασία των βλακων, ήτις άλλως τε ύπό πάντων αναγνωρίζεται, μολονότι μόνον εις τόν κοινωνιολόγον είναι επιστημονικως γνωστή.


II

Ή κατά των βλακων καταφορά προκαλεΐται άλλως τε ύπό της δευτέρας όμάδος αύτων, πλέον ενοχλητικής της πρώτης, άλλά και ενταύθα ή καταφορά αυτη, εφ’ οσον εμφανίζεται ώς λογική κρίσις, είναι άκοινωνιολόγητος, ήτοι άντεπιστημονική. Κατηγορουνται δηλαδή οί βλακες τής δευτέρας ταύτης κατηγορίας οτι παναξίως κατέχουν σπουδαίας εν τη κοινωνία θέσεις. Άλλ’ ή κρίσις αυτη προδίδει πλήρη μίας ώρισμένης μορφής του διαφορισμου άγνοιαν. Ή μορφή αυτη δεδομένη με φυσικήν άναγκαιότητα ώς ό νόμος του διαφορισμου είναι ό στοιχειώδης κανών: «δέκα βλάκες καθ’ ένός εύφυους· δέκα άνίκανοι καθ’ ένός ίκανου· δέκα άδύνατοι καθ’ ένός ισχυρου κ.ο.κ.». Τό φαινόμενον τουτο, κλασσικόν, τυπικόν καί αιώνιον άφ’ ής ύπάρχει άνθρωπίνη κοινωνία, δι’ ολης της Ιστορίας τής άνθρωπότητος, δύνανται νά είναι «τυχαΐον»; Άλλά τυχαΐον είναι ο,τι άδυνατεΐ νά συλλάβη ό άνθρώπινος νους. Ούδέποτε ομως ο,τι πρό πολλου έχει συλληφθή εις τόν θεμελειώδη νόμον του διαφορισμου. Καί τό μεν ψυχολογικόν ελατήριον του συνασπισμού των όπωσδήποτε «κάτω» κατά των όπωσδήποτε «άνω» είναι δεδομένη διά του ressentiment.

Ό συνασπισμός των βλακων ενταυθα είναι μηχανική οργάνωσις βάσει τής άρχής τής «ελαχίστης προσπαθείας» πρός άντιμετώπισιν ισχυροτέρας δυνάμεως εις τό πρόσωπον των ολίγων ή του ένός. Ή οργάνωσις αυτη περιωρισμένης εκτάσεως καλείται κοινωνιολογικως κλίκα (clique).

2. Ή έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις άληθή μανίαν οπως άνήκη εις ισχυράς καί οσον τό δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγείται πρώτον μεν εκ τής εύκολίας τής άγελοποιήσεως, εις ήν μονίμως ύπόκειται, λόγω ελλείψεως άτομικότητος (εξ ού καί τό μίσος του κατά του άτόμου καί του άτομικισμου), δεύτερον δε εκ του άτομικου ζφώδους πανικου, ύπό του όποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εις τό παντός είδους προλεταριάτον. Άποτελεΐ δε ή τάσις αυτη άμάχητον σχεδόν τεκμήριον περί του βαθμου τής πνευματικής του άναπηρίας. Τοιουτοτρόπως δημιουργεΐται αύτόματος συρροή βλακων εις τάς πάσης φύσεως οργανώσεις, αίτινες, εάν μεν είναι συμφεροντολογικαί, διατηρουν τουλάχιστον τήν σοβαρότητα των συμφερόντων των, εάν ομως είναι «πνευματικαί» περιέρχονται συν τω χρόνφ εις πλήρη βλακοκρατίαν. Εις τό φαινόμενον τουτο οφείλει τόν εκφυλισμόν του λ.χ. ό μασσωνισμός, οι άπανταχου 'Ροταριανοί ομιλοι, ολοι οι «πνευματικοί» σύλλογοι, καί αύτή αυτη ή... Κοινωνία των Έθνων!. Επόμενον είναι κατόπιν τούτων, οτι οπως ή λεγεών των βλακων ώθεΐται άκατανικήτως πρός τήν άγέλην καί πρός τάς πάσης φύσεως οργανώσεις, ουτω ύφίσταται άκατανίκητον ελξιν άπό τάς παντός είδους άγελαίας άντιατομικάς καί όμαδιστικάς θεωρίας, άπό του πάσης φύσεως παρεμβατισμου ή διευθυνομένης οικονομίας ή 4ης Αύγούστου μέχρι του σοσιαλισμου καί του κομμουνισμου (’Άλλοι είναι οί εκμεταλλευταί των θεωριων αύτων). Τούτων δεδομένων εξηγείται καί ή άτελεύτητος καί αύστηροτάτη επιλογή βλακων εις τά όμαδικά συστήματα ή όποία, τή βοηθεΐα μίας πολιτικής βίας, κατοχυρουται καί ώς πολιτικόν καί κοινωνικόν καθεστώς (4η Αύγούστου), τόσφ μαλλον, οσο ή ελευθερία τής σκέψεως, χρήσιμος μόνον εις εκείνους, οιτινες διαθέτουν σκέψιν, είναι μονίμως καί εξόχως άντιπαθητική εις τους βλάκας, διότι άσκουμένη ύπό των άλλων στρέφεται εναντίον των, ϊδια όσάκις ούτοι κατέχουν εξουσιαστικάς θέσεις, ή έχουν συνδέση συμφέροντα με τους κατέχοντας αύτάς. Ή έλλειψις ιδίας γνώμης, ή κολακεία καί ή ραδιουργία (ίδε κατωτέρω) τους προορίζουν άλλως τε ειδικως διά τάς καταστάσεις ταύτας. Ή άκατανίκητος επίσης τάσις των βλακων πρός τάς πάσης φύσεως άγελαίας εμφανίσεις (κοσμικαί συγκεντρώσεις καί causerie τρεφομένη εκ των περιεχομένων των εφημερίδων καί των ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) καί διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) είναι κατόπιν των άνωτέρω αύτονόητος.


III

3. Άλλά πόθεν είναι δεδομένη ή πραγματική δυνατότης τής άποτελεσματικής δράσεως τής βλακικης αγέλης; Ή δυνατότης αυτη είναι δεδομένη άπολύτως άντικειμενικως και ανεξαρτήτως του ψυχολογικού ελατηρίου (του ressentiment), το όποιον άλλως ούδεμίαν θα είχε κοινωνικήν δρασιν καί άκολούθως κοινωνιολογικήν σημασίαν. Είναι δεδομένη εκ της μοιραίας θέσεως τήν όποίαν κατέχουν εις τήν κλίμακα του κοινωνικού διαφορισμου οί βλακες, θέσεως εις τήν όποίαν είναι άναντικατάστατοι, διότι είναι θέσις ύποδεεστέρα, άλλα καί άπολύτως άπαραίτητος δια τον ολον κοινωνικον μηχανισμόν, ό όποιος βασίζεται άπολύτως εις τας κατωτέρας αύτου βαθμίδας. Εύκρινέστατα διαφαίνεται ή εξάρτησις αυτη των άνωτέρω βαθμίδων καί προσώπων άπο των κατωτέρων τοιούτων οπου αυτη λαμβάνει μορφας καθαρως εκβιαστικάς, τας όποίας γνωρίζουν πάντες οί κοινωνικοί άνθρωποι. Ώς παράδειγμα δύναται να χρησιμεύση ή παρέλκυσις η ό ενταφιασμός μίας ύποθέσεως εις οίανδήποτε ύπηρεσίαν ύπο κατωτέρων ύπαλλήλων, ή εκδοσις εντάλματος συλλήψεως κατα καταζητουμένου εκληματίου, εις περίπτωσιν κατα τήν όποίαν τα κατώτερα άστυνομικα όργανα είναι άλληλέγγυα προς αύτον κλπ

4. Λαμβανομένης ήδη ύπ’ όψιν της επικαίρου ταύτης θέσεως των κατωτέρων βαθμίδων καί προσώπων εν τω κοινωνικω διαφορισμω καθίσταται άπολύτως νοητή καί ή άνοδος αύτων εις άνωτέρας βαθμίδας δια κοινού μεταξύ των συνασπισμου άναδεικνύοντος έαυτούς καί άλλήλους άφ’ ένος μέν δι’ οργανωμένης άντιστάσεως (boycotage) προς τα άνω καί παραλύσεως των τυχον άντιθέτων ενεργειων των ύπερκειμένων παραγόντων προς άνάδειξιν άλλου πράγματι ίκανου, προσώπου, άφ’ έτέρου δέ δι’ οργανωμένης προωθήσεως προσώπου εκ των κόλπων αύτων, προς τήν άνωτέραν βαθμίδα. Το φαινόμενον τούτο καλείται κλίκα. Ότι τήν εξέλιξιν ταύτην ούδείς δύναται να σταματήση είναι φανερόν, οσον είναι φανερα ή νομοτελειακή συνάρτησις των ώς άνω δεδομένων. Κατα τήν αύτήν συνάρτησιν το φαινόμενον συνεχίζεται: «ένος βλακος προκειμένου μύριοι επονται», ό δέ ουτω άνελθων βλαξ θα προωθήση ό ίδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα έαυτου, μέχρις οτου ή μία βίαια εξωθεν επέμβασις, ύπαγορευομένη ύπο της άνάγκης άλλου τινος κοινωνικου οργανισμου, η ό φυσικος εκφυλισμος ένος τοιούτου οργανισμου εκ των εσω, επιφέρει θεμελιώδη τινα άνατροπήν η καί αύτον τουτον τον τερματισμον του βίου του εκφυλισθέντος οργανισμού. Ουτω λ.χ., εις παρομοίαν περίπτωσιν ή το 1910 άνελθουσα κοινωνική όμας άνέτρεψε τήν ιεραρχίαν των άξιων καί των προσώπων καί εντος του παλαιοκομματισμου, καταστήσασα δυνατήν τήν ύπεφαλάγγισιν των παλαιων αύτου άρχηγων ύπο νέων (Γούναρη, Στράτου κλπ.)

5. Άλλα καί οί άνευ συνασπισμού καί οργανώσεως, άνευ«κλίκας», άνερχόμενοι βλακες η άνίκανοι γενικως, άτομικως καί μόνον επικρατουντες, εύρίσκονται εν τούτοις δεσμευμένοι ύπο του κοινωνικού διαφορισμου εις ϊσον βαθμον ώς καί οί οργανωμένοι τοιουτοι. Διότι άντικειμενικως αί θέσεις τας όποίας λαμβάνουν είναι τοιαύται, ώστε ή άνεπάρκεια των η να είναι πλεονεκτική η να είναι άνεκτή, ούδέποτε ομως θέσεις άπαιτούσαι πραγματικα προσόντα, εκ των όποίων, καί αν άκόμη φθάνουν εις αύτάς, άνατρέπονται καί κρημνίζονται εις τήν πρώτην άντίξοον περίστασιν καί ύπο μεγάλου τινος η μικρού πνέοντος άνέμου. Ουτω λ.χ. πολλοί εξ αύτων κατέλαβον διαδοχικως πλειστα άξιώματα της κοινωνίας καί της πολιτείας, άπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, μέχρι του «Προέδρου του Συλλόγου Προστασίας Έγγύων Μυιων», του «Γ ενικού Γ ραμματέως της Γ ενικης Συνομοσπονδίας Πωλητων Ποντικοπαγίδων» κ.ο.κ., άξιώματα βεβαίως τα όποια ούδέποτε θα επιδιώξη σοβαρως άπασχολούμενος άνθρωπος. Εις τα άξιώματα ταυτα προστίθενται φυσικα καί διακρίσεις οίον παράσημα, διπλώματα, δεξιώσεις κλπ

Ο causeur συνάδελφος του άνωτέρω άποτελει άληθη κοινωνικήν μάστιγα, διότι ώς causerie εκλαμβάνει το να λέγη εις τούς χειμαζομένους συνανθρώπους τί άνέγνωσεν εις τας εφημερίδας, τί ήκουσεν εις το ραδιόφωνον καί τί του είπον διάφοροι καθ’ όδόν, εξικνούμενος εστιν οτε εις τα σχόλιά του, οταν άποφασίση να σχολιάση εις δυσθεώρητα υψη οξυδερκείας καί πνευματικης χάριτος: οτι λ.χ. κατα τήν νύκτα άναμφιβόλως επικρατεί σκότος, τήν δέ βροχήν άκολουθει όπωσδήποτε ή ύγρασία... Εις ταυτα προστίθεται ενίοτε καί ή «προστατευτική» στάσις αύτου εναντι των πνευματικως άνωτέρων του, σκοπούσα τήν ύποτίμησιν αύτων εις τα όμματα του κόσμου κλπ.


IV

6. Ενδιαφέρον είναι τέλος ενταύθα το φαινόμενον μερικών εύφυών ανθρώπων, οιτινες, ενστικτωδώς διαισθανόμενοι τον κοινωνικώς ανυπέρβλητον ρόλον των βλακών και την λαμπραν κοινωνικήν αύτών σταδιοδρομίαν - εν τη «χρυσή» μέση όδω της μετριότητος εννοείται -αποφασίζουν να ύποδυθουν τον ρόλον αύτόν, όπως ανέλθουν δια της μεθόδου της «νύσσης», ώς αυτη εύφυέστατα αποκαλείται παρα τω λαω. Άλλ’ ό ρόλος ούτος είναι εξαιρέτως δύσκολος εκ δυο λόγων: Πρώτον ύποκειμενικώς ή υπαρξις πνευματικής καί ψυχικης ζωης έχει ώς γνωστον άναποτρέπτους αντανακλάσεις επί της εξωτερικης φυσιογνωμίας, αιτινες με τήν τελειοτέραν ύπόκρισιν, δύσκολον είναι ν’ αποκρυβουν, πλήν της περιπτώσεως καθ’ ην είναι δεδομένον τάλαντον μεγάλου ήθοποιου. Ή απλή παρουσία του εύφυους ανθρώπου είναι κατα κανόνα δια τον βλάκα εις το έπακρον προκλητική. Το ψυχολογικον σύμπλεγμα τών συναισθημάτων, το όποίον αυτη εξαπολύει πάρ’ αύτώ είναι το αύτο ακριβώς με εκείνο του καταδιωκομένου καί πανικοβλήτου ζφου ή ανθρώπου, εν καταστάσει φυγης ή αμύνης. Το μίσος, ό φόβος, ό φθόνος μετα του θράσους συμπλέκονται κατα τρόπον, δηλουντα δια τον εξησκημένον όφθαλμον σαφώς εις πάσαν φράσιν, ιδια ύποτιμητικήν ή μειωτικήν, τήν κατάστασιν αμύνης. Δεύτερον απο της απόψεως του βλακός, ή ένστικτος καχυποψία αύτου είναι τοιαύτη, ώστε ή ύπόκρισις του εύφυους ν’ αποβαίνη ματαία, ή δε πραγματική ειλικρίνεια αύτου να εκλαμβάνεται ώς ύπόκρισις. Ό βλαξ ώς πλησιέστερος προς το ζωϊκον βασίλειον, έχει τήν ένστικτον καχυποψίαν ουτω ανεπτυγμένην, ώστε ν’ αδυνατη να διαγνώση ή να εννοήση συλλογισμούς καί λογικούς ύπολογισμούς του εύφυους, βασιζομένους όχι εις το ένστικτον αλλα εις τήν διάνοιαν. Άοπλος καί ανυπεράσπιστος έναντι τών ψυχρών ύπολογισμών της ξένης διανοίας, ής ό μηχανισμος τυγχάνει εις αύτον νοητικώς απροσπέλαστος, μίαν μόνην άμυναν διαθέτει, ακριβώς όπως το ζωον καί ό πρωτόγονος άνθρωπος: τήν ένστικτον καχυποψίαν. Ουτω εξηγείται καί ή φυσική καί πνευματική κατωτερότης τών λαών, οιτινες εμπνέονται βασικώς ύπο της καχυποψίας, ην αύταρέσκως εκλαμβάνουν ώς εύφυΐαν. Έναντι τών Εύρωπαίων οιτινες ούδεμίαν ανάγκην έχουν αύτης, ώς αντιλαμβανόμενοι νοητικώς τον κόσμον. ’Εκ τούτων επίσης φαίνεται σαφώς, οτι ή καχυποψία καί ή απότοκος αύτης πονηρία είναι ακριβώς το αντίθετόν της εύφυίας ώς προς τον ολον αύτης εκτοπιζομένης πάντοτε ύπο της δευτέρας. Λέγομεν αντίθετος μόνον ώς προς τον ρόλον, διότι ή διάνοια δεν είναι τί το ανεξάρτητον ή αντίθετόν του ενστίκτου, αλλα τουναντίον ή ανάπτυξις καί ό δια λογικών μέσων πλουτισμος αύτου εις τήν αρχικήν αύτου πάντοτε κατεύθυνσιν.

7. Πονηρία είναι ή ενεργητική όψις της καχυποψίας καί το δεύτερον στάδιον αύτης, ήτοι ή δράσις αύτης, δράσις ομως ζωϊκώς αμυντικης φύσεως, διότι προϋποθέτει τήν πνευματικήν κατωτερότητα καί τήν πνευματικήν αμηχανίαν του βλακός, ώς ζφου ενστικτώδους καί πνευματικώς πανικοβλήτου. Ή απλή καχυποψία είναι άμυνα παθητικης φύσεως, καθ’ ο μή ενεργούσα επί άλλων ατόμων. Ή πονηρία είναι άμυνα ενεργητικης φύσεως, διότι αποτελεί εγκεφαλικήν ενέργειαν, σχηματισμον συλλογισμών καί συμπερασμάτων, αγόντων εις πράξεις («τον εγέλασε» κ.λπ.) καί συνεπώς ενεργεί επί άλλων ατόμων. Άσχετον το ζήτημα της βλακώδους ποιότητος τών συλλογισμών καί συμπερασμάτων. Ή χρησιμοποίησις ήδη τών βλακωδών τούτων συλλογισμών καί συμπερασμάτων, με μιαν λέξιν της πονηρίας, χρησιμοποίησις ομως γενικώτερον ψυχολογικώς επιδρώσα επί του άλλου ατόμου, ήτοι χρησιμοποίησις αύτης εν συνδυασμω με στοιχεία κατωτάτης πνευματικης ύποστάθμης (κολακεία, ψευδος, ραδιουργία, συκοφαντία, σωματεμπορία, συμπαθής μορφή του βλακος ακόμη, επίκλησις της πολυτεκνίας του, προσφορα ανηθίκων καί εύκόλων ύπηρεσιών εις το κολακευόμενον πρόσωπον, χαφιεδισμός, ξεσκονίσματα, το «ποιείν τον καραγκιόζην», ή τον gigolot, χειροφιλήματα προς τον «Εθνικον Κυβερνήτην», εκφωνήσεις λόγων, συρραφή κολακευτικών στίχων, μεταφορα λαχανικών, κλπ.

8. Άν ό βλαξ καταφεύγει εις τήν επιτηδειότητα λόγω τών πενιχρών πνευματικών του μέσων εκ της αύτης ελλείψεως ανωτέρων πνευματικών μέσων ώθείται καί προς τήν απάτην. Άπάτη είναι ώς γνωστον ή αποσιώπησις της αληθείας ή ή παράστασις ψευδών πραγμάτων ώς αληθών. Εξ αύτου τούτου του όρισμου αύτης συνάγεται οτι ή απάτη δεν ανάγεται εις τήν εύφυΐαν του απατεώνος, διότι πας άνθρωπος δύναται να παραστήση ψευδώς πράγματα ώς αληθη καί αύτος ούτος ό βλάξ, αλλ’ εις τήν εύπιστίαν του θύματος. Ότι λοιπον καταφεύγει εις αύτήν, ώς διανοητικώς εύκολώτερον μέσον ό βλαξ επειδή, στερούμενος εύφυΐας, είναι ανίκανος να μεταχειρισθη έντιμα μέσα, είναι αύτονόητον, διότι έντιμα μέσα ώς δυσκολώτερα, χρησιμοποιεί μόνον ό κεκτημένος πραγματικήν άτομικήν αξίαν. Πόθεν λοιπόν προέρχεται ή εύρέως διαδεδομένη άντίληψις, οτι ό άπατεών όχι μόνον άποκλείεται να είναι βλάξ, άλλ’ άναγκαίως είναι εύφυής, άντί της ώς άνω άναλύσεως, εξ ης άντιθέτως προκύπτει, οτι ό άπατεών όχι μόνον άποκλείεται να είναι εύφυής, άλλ’ είναι άναγκαίως βλάξ; Ή άντίληψις αυτη προέρχεται εκ της «θεωρίας» του βλακός περί της εύπιστίας. Ειθισμένος ό βλαξ να «σκέπτεται» ούχί δια του νοητικου μηχανισμού, άλλα δια χονδροειδών έξωθεν εντυπώσεων, δεν έρευνα τας αιτιοκρατικάς σχέσεις, άλλά περιορίζεται εις τό γεγονός μίας έπιτυχούσης άπάτης, γεγονός έξ ού καί μόνου συνάγει τήν βλακείαν του θύματος καί τήν εύφυΐαν του άπατεώνος. Ότι ή άπάτη δεν όφείλεται εις εύφυίαν άνελύθη, νομίζομεν έπαρκώς. Ότι ομως ή εύπιστία του θύματος άποτελεί βλακείαν, τουτο είναι άληθες μνημείον βλακικής «διανοίας» καί πολιτιστικής ύποστάθμης. Διότι ή εύπιστία ένός άτόμου, ώς προϋποθέτουσα τα άλλα άτομα ώς έντιμα καί συνεπώς ώς εύφυά, είναι άσφαλώς τό μέγιστον τών τεκμηρίων της πνευματικής του άναπτύξεως καί του πολιτισμου του. Όσον ύψηλότερον επί τών βαθμίδων της εύφυΐας καί του πολιτισμου ισταται εν άτομον η εις λαός, (οί Εύρωπαίοι εν σχέσει πρός τούς Άνατολίτας) τόσον περισσότερον εύπιστος είναι. Ό τελευταίος τών βλακών θα ήδύνατο να εξαπατήση ένα Καντ η ένα Μπετόβεν καί ό τελευταίος τών Ελλήνων ένα Εύρωπαίον... Τό μειδίαμα του οικτου,τό όποίον ρίπτουν οί «άφελείς κουτόφραγκοι», δημιουργοί τών πνευματικών άξιών καί εξουσιασταί του κόσμου, επί τών δυστυχών «έξυπνών» της Μεσογείου καί της Άνατολης, άς είναι καί ή τιμωρία τών βλακών καί δια τήν «θεωρίαν» των ταύτην!


V

9. «Ότι ό βλάξ, άκολουθών τήν ένστικτον αύτου καχυποψίαν, εύρίσκεται εντός της πραγματικότητος, τουτο είναι άναμφισβήτητον, θέτει δε αύτόν εν τω Κοινωνικω βίφ εις «άνωτέραν» μοίραν λ.χ. του μεταφυσικου, του όποίου ό ενστικτώδης κόσμος έχει ύποστή νοσηραν άτροφίαν, έναντι του διανοητικου αύτου κόσμου, οστις έχασε πάσαν επαφήν μετα της πραγματικότητος. Έαν δεχθώμεν, ώς ύποχρεούμεθα, πρώτον οτι τό ένστικτον είναι άλάθητον, καθ’ ο άνεξήγητον καί άφθαρτον, δεύτερον οτι ό κόσμος τών ενστίκτων είναι ό κατ’ εξοχήν φυσικώς ύγιής κόσμος, τρίτον οτι ή κοινωνία ώς συνέχεια της φύσεως είναι ύγειής όργανισμός, άπαρτιζόμενος ύπό ύγειών άτόμων, τότε τό συμπέρασμα περί της ύπεροχης του βλακός επί του μεταφυσικου εν τη κοινωνία, είναι συμπέρασμα άναγκαστικόν καί άνέκκλητον, επαληθευόμενον άλλως τε, κατα φυσικήν άναγκαιότητα, ύπ’ αύτης ταύτης της κοινωνικής πραγματικότητος ολων τών εποχών καί τών λαών. Τό οτι οί μεταφυσικοί επεκράτησαν (όχι ήνθισαν) εις εποχας παρακμης τών κοινωνιών δεν είναι τυχαίον. Ό βλάξ, ώς ελέχθη καί άνωτέρω, διαισθανόμενος εν τη καχυποψία του τήν επίθεσιν εκ μέρους του εύφυους, είναι θεμελιωδώς εντός της πραγματικότητος, διότι διαισθάνεται όρθώς τόν κίνδυνον να περιέλθη κοινωνικώς εις τήν κάτω τάξιν. Έαν δια της καχυποψίας αύτης καί μόνης προστατεύεται έναντι του φυσικου αύτου προορισμου του, τουτο είναι άλλο ζήτημα. Φανερόν είναι, οτι τό ένστικτον άποτελεί μέσον προσανατολισμοί καί στοιχειώδους άμύνης εις τόν πρωτόγονον άνθρωπον, όχι ομως μέσον κατισχύσεως καί ύπεροχης εν προηγμένη κοινωνία μετα προηγουμένου κοινωνικου διαφορισμου καί άναπτύξεως τών νοητικών του άνθρώπου μέσων, τών όποίων ή κατ’ άτομα άνισότης είναι εξ ϊσου φυσικώς δεδομένη. Ό βλαξ όμοιάζει ενταυθα τό ζωον, τό όποίον εξ ενστίκτου γνωρίζει να διαφεύγη πάντα κίνδυνον, πλήν άνωτέρας ώμης βίας, εις τήν ζούγκλαν, εισερχόμενον ομως εις κεντρικήν όδόν μεγαλουπόλεως, εύρίσκεται αιφνιδίως ύπό τούς τροχούς αύτοκινήτου. Τουτο είναι άγνωστος καί άκατανόητος εις αύτό μηχανή, βασιζομένη βεβαίως κατα τελευταίον λόγον εις τό ένστικτον του άνθρώπου, κατασκευασθείσα ομως δια της διανοίας του. Πώς ήδη οί πνευματικώς κατώτεροι άνθρωποι εύρίσκονται ύπό τούς τροχούς διαφόρων κοινωνικών «αύτοκινήτων», - τουτο δεικνύει ή θέσις αύτών εις τήν κάτω τάξιν. Τήν «μηχανήν» αύτήν είναι βεβαίως άδύνατον να διαφύγη καί ό βλάξ, του όποίου καί ή άνοδος είναι αύστηρώς εντός ώρισμένων πλαισίων περιωρισμένη. Ότι δε τέλος ό μεταφυσικός ούδε τό ζωον, ούδε τόν βλάκα δύναται να περιπλέξη εις τροχούς, τουτο είναι εύνόητον εκ του γεγονότος, οτι ούτος φέρεται επί του Πηγάσου...


VI

10. Ώς προς τήν κοινωνικήν προέλευσιν των βλακων διαπιστουται οτι ή παραγωγή βλακων δεν είναι ταξική. Ή πονηρά φύσις δεν έδωκεν εις ώρισμένην τινά κοινωνικήν τάξιν το επίζηλον τουτο προνόμιον. Έπεδαψίλευσεν ισως ώς φαίνεται, εις τήν έκάστοτε άνω τάξιν τους διασκεδαστικωτέρους άπλως τύπους βλακων, άλλά δεν εστέρησεν ούδεμίαν άλλην κοινωνικήν τάξιν της σοβαράς συμβολής των. Ό βλάξ ύπουργός, ό άγόμενος και φερόμενος ύπο των ύπαλλήλων του καί τά μέλη ένος εργατικού σωματείου, τά όποια εκμεταλλεύεται ό πονηρός εργατοκάπηλος, άποτελουν δυο άντίθετα παραδείγματα του γεγονότος, οτι ή βλακεία δεν έχει ταξικήν τήν πατρίδα.

Ψυχολογικά δε είναι κυρίως τά περιεχόμενα, τά όποια δημιουργούν τάς ποικιλίας καί παραλλαγάς μεταξυ των βλακων. Ό fils a papa της άνω τάξεως, ό όποιος λόγω φυσικής άτροφίας του βουλητικού του κόσμου, λαμβάνει σοβαρως ύπ’ οψιν τήν άτελεύτητον σειράν των άπαγορεύσεων της οικογενείας του, στερούμενος δε καί ιδιας πνευματικότητος, καταντά εις το τέλος τύπος χωρίς τήν ελαχίστην προσωπικότητα, ονομάζεται ύπο της τάξεώς του επιεικέστατα «καλο παιδί», εις δε τήν άντικειμενικήν διάλεκτον θά ήδύνατο νά άποκληθη «εύπρεπής βλάξ», ενω το «τέκνον του λαου» εις τήν αύτήν περίπτωσιν ονομάζεται ύπο του εύφυεστέρου καί κυριολεκτουντος λαου δραστικώτατα «κόπανος». Σημαντικως αύστηροτέρα είναι έπομένως ή φυσική επιλογή εντος της κάτω τάξεως: ενω λ.χ. ό fils a papa εις τήν μαθητικήν ήλικίαν τυγχάνει της άγωγης, των μορφωτικών μέσων καί των περιποιήσεων της τάξεώς του καί παραμένει ψυχικως άμείωτος, οπερ επαυξάνει τήν γελοίαν αύτοπεποίθησίν του εις πρεσβυτέραν ήλικίαν, δυνάμενος νά φθάση άνενοχλήτως καί εις ύψηλά άξιώματα, ή δε άτομική του υπαρξις ώς μή ωφειλε, είναι γνωστή εν τη κοινωνία. Άντιθέτως το τέκνον του λαου καί σκληρώτερον χειραγωγείται ύπο των γονέων του καί των συμμαθητων του εν τω σχολείφ μέχρι πλήρους ψυχικης εξουθενώσεως διά σκληράς ύποτιμήσεως, προπηλακισμων, φαρσων, υβρεων καί βιαιοπραγιων καί δυσκολώτερον είναι κατόπιν τούτων ν’ άνέλθη τήν κοινωνικήν κλίμακα, ό δε βλάξ των λαϊκων τάξεων ουτως καί συμπαθέστερος είναι καί άγνωστος καί άκινδυνώτερος καί ολιγώτερον γελοίος, καθ’ ο σεμνότερος καί εστερημένος της αύτοπεποιθήσεως ή επάρσεως του βλακος των άνω τάξεων, εις τον όποιον λόγω άτροφίας του βουλητικου του καί της μαλθακότητος του οικογενειακου του περιβάλλοντος προστίθεται έστιν οτε καί άηδής γυναικωτος χαρακτήρ. Ένιαιον ομως είναι το πνευματικον προλεταριάτον πάσης ταξικης καταγωγης.


VII

11. Ή ήθική τέλος σχέσις μεταξυ βλακος καί επιτηδείου ή άπατεωνος είναι άπροσδοκήτως διάφορος της ην εκλαμβάνει συνήθως ή «κοινή γνώμη». Ό συνήθης κοινωνικος άνθρωπος θεωρει τον επιτήδειον καί τον άπατεωνα ώς άνηθίκους μέν, άλλ’ ώς ύποδιαιρέσεις του εύφυους. Όλως το άντίθετον ομως συμβαίνει: ό επιτήδειος καί ό άπατεών είναι άκριβως ύποδιαιρέσεις του βλακός. Καί ιδου πως. Ειπομεν άνωτέρω οτι ή πονηρία, εκτος εάν είναι μέσον άμύνης των εύφυων ούχί κατά των βλακων άλλά κατά της πονηρίας των, άποτελει φυσικήν ιδιότητα των βλακων καί δή φυσικήν συνέπειαν του γεγονότος, οτι, λόγω άτροφίας του νοητικου των μηχανισμου, άποτελει αυτη τήν μόνην άμυναν αύτων κατά πάσης έξωθεν επιθέσεως. Άπο της διαπιστώσεως της άληθείας ταύτης μέχρι της άκολούθου άληθείας ύπάρχει εν καί μόνον βημα: οτι μόνον ό πνευματικως άνάπηρος έχει άνάγκην της επιτηδειότητος καί της άπάτης διά νά προωθηθη ή νά επικρατήση. Ούδείς άνθρωπος άξίας έχει άνάγκην νά γίνη επιτήδειος ή άπατεών. Ή καθημερινή κοινωνική πειρα διδάσκει οτι τά επίθετα ταυτα ούδέποτε κατώρθωσαν νά «κολλήσουν» εις άνθρώπους πραγματικης άξίας, οί όποιοι, εάν ύπηρξαν μισητοί, εχαρακτηρίσθησαν ισως ώς «κακοί», ώς «καταχθόνιοι», ώς «γόητες», ώς «τορπιλληταί» ή ώς «λιβελλογράφοι», ούδέποτε ομως ώς επιτήδειοι ή άπατεωνες, καί οταν άκόμη ύπηρξαν συντηρητικοί εις τάς σχέσεις των μετά των λοιπων άνθρώπων καί κατώρθωσαν πάντοτε νά προωθηθουν ή νά επικρατήσουν. Απόλυτος εσωτερική συνέπεια της πνευματικης άναπηρίας του βλακος είναι άλλως τε οχι μόνον ή άγελαία του τάσις, οχι μόνον ή προώθησίς του «πλάτην με πλάτην» με τήν λεγεωνα των όμοίων του, οχι μόνον ή προσφυγή εις τά εύτελέστερα μέσα της επιτηδειότητος, τήν έλλειψιν άντιθέτου γνώμης, την προσφοράν εύκόλων και άνηθίκων εκδουλεύσεων και την κολακείαν, άλλα και ή συστηματική άποφυγή πάσης συγκρούσεως καί πάσης μάχης.

Καί όταν άκόμη ό βλάξ, ύπο τήν μορφήν του επιτηδείου η του άπατεωνος, έξαναγκασθη νά δώση μάχην, θά δώση αύτήν διά των πνευματικως εύκολοτέρων καί συνεπώς των άνηθικωτέρων «όπλων»: του ψεύδους, της διαστροφής, της ραδιουργίας καί της συκοφαντίας.

’Εξ ού επεται το άκλόνητον δόγμα: καί ή άνηθικότης είναι άποκλειστικον προνόμιον των βλακών!

Πηγή: Εύάγγελος Λεμπέσης, «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών», 1941

Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Γ.ΚΑΝΕΛΛΑΚΗΣ

Εκτάκτως σήμερα μαζί σας...

●  Πλησιάζει 15 Αυγούστου και δυστυχώς, πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν φύγει για  διακοπές, λόγω έλλειψης χρημάτων όπως ισχυρίζονται. Για ορισμένους μπορεί να ισχύει αυτό, αλλά για τους περισσότερους ισχύει το γάτος γαμ... και γάτος σκούζει. Δηλαδή, ενώ έχουν κλείσει, ακόμα σε χλιδάτα νησιά, δωμάτια σε ξενοδοχεία   διαμαρτύρονται ότι δεν έχουν μία.

●  Γιατί δύο ξανθιές τσακώνονται πάνω σε μία μοτοσικλέτα; Όχι λόγω ζέστης, αλλά για το  ποια  από τις δύο θα καθίσει στο παράθυρο...

●  Γιατί δυο πρωθυπουργοί, ενώ χαιρετιούνται δεν χαμογελούν; Γιατί αμφιβάλλουν αν διετέλεσαν πρωθυπουργοί ή ... ξεναγοί των Τροικανών.

●   Βρε, βρε , βρε , τον αγαπητό κ. Πανταλάκη, διοικητή της Αγροτικής Τράπεζας... Τι συνέβη ρε σύντροφε και σε ψάχνουν ανακριτές και εισαγγελείς; Αυτά τα 10 εκατ. ευρώ, πως κατάφερες και τα έβγαλες,  στο εξωτερικό; Αν, όπως λες, είναι νόμιμα, με γεία σου με χαρά σου... Αν, όμως, αποδειχθεί ότι είναι παράνομα, πρέπει από μόνος σου να πας στον Κορυδαλλό, δίπλα στον Τσοχατζόπουλο, πριν σε στείλουν οι εισαγγελείς με χειροπέδες.

●  Στον εισαγγελέα πρέπει να οδηγηθούν, με συνοπτικές διαδικασίες, όλα αυτά τα λαμόγια, όλοι αυτοί οι απατεώνες, που εισέπρατταν και εισπράττουν ακόμα συντάξεις μαϊμού. Και μαζί με αυτούς, πρέπει να οδηγηθούν στον εισαγγελέα, και όλοι αυτοί που υπέγραψαν αυτές τις συντάξεις ντροπής.

●  Έτσι και κάνετε μια βόλτα με το αυτοκίνητό σας, σε περιοχές της Πελοποννήσου και όχι μόνο,  θα κάνετε τον σταυρό σας όταν διασχίζετε περιφερειακούς δρόμους. Μιλάμε, για τμήματα δρόμων γεμάτα παγίδες, για οδηγούς και αυτοκίνητα, που αν λιγάκι ξεχαστείς, ο Θεός να σε φυλάει, από κάθε κακό. Είναι ντροπή σε αυτούς, που έχουν την ευθύνη για την συντήρηση των περιφερειακών δρόμων, να μην συγκινούνται καθόλου και να αδιαφορούν για το χάλι αυτό. Μόνο να καταβροχθίζουν τα κονδύλια ξέρουν τα λαμόγια...

●  Γιατί μια ξανθιά ξαπλώνει σε ένα χωράφι; Για να νομίζει ότι είναι καλλιεργημένη... Και αυτοί που πήγαν σε υπουργεία νομίζουν ότι είναι υπουργοί...

●  Αν σ΄ αυτή την χώρα συνεχιστεί η ατιμωρησία, για αδικήματα, κομπίνες, απάτες και διαπλοκές σε βάρος του δημοσίου, τότε η χώρα μας θα καταποντιστεί, ακόμα περισσότερο, θα οδηγηθούμε, με μαθηματική ακρίβεια, σε χρεοκοπία, θα επιστρέψουμε στην δραχμή  και δυστυχώς, θα καταλήξουμε  σε περιπέτειες άσχημες. Λυπάμαι που το λέω, δεν κινδυνολογώ, δεν λαϊκίζω, αλλά λέω τα πράγματα, όπως τα λένε αυτοί που ξέρουν, αλλά δεν τα...
φωνάζουν.

●  Αυτή η κυβέρνηση λιώνει σαν παγωτό που δεν έχει γάλα...

●  Στην περιοχή του Ψυρρή, περπατούσα μια μέρα και με σταμάτησε ένας κύριος, να  με ρωτήσει αν ξέρω γιατί οι υπηρεσίες του ΙΚΑ, δεν κάνουν ελέγχους σε ταβέρνες, εστιατόρια και άλλα σχετικά, στην Πλάκα, Μοναστηράκι και τις γύρω περιοχές. Ο ίδιος μου είπε τους λόγους που δεν γίνονται έλεγχοι, αλλά πριν τους δημοσιεύσουμε πρέπει να ερευνήσουμε και να διασταυρώσουμε αν είναι έτσι.

●  Εκεί στην Μονεμβασιά Λακωνίας, υπάρχει  ένα πολυτελές ξενοδοχείο στο οποίο βρίσκουν... καταφύγιο αδελφές ψυχές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, επιχειρηματίες και πολλοί άλλοι για να απολαύσουν την ... ειρηνική διαβίωση. Προσπαθούμε να διεισδύσουμε στο κλειστό αυτό ... κλαμπ και αν προκύψουν στοιχεία θα σας πούμε περισσότερα.

●  Επισκεφθήκαμε τον Επικούριο Απόλλωνα, στα σύνορα Αρκαδίας και Μεσσηνίας  και θαυμάσαμε για ακόμα μια φορά αριστουργήματα  των αρχαίων προγόνων μας. Δεν θαυμάσαμε όμως τα έργα των σημερινών ελλήνων. Τουρίστες, έλληνες και ξένοι , αλλά και η παρέα μας,  ζητήσαμε ενημερωτικά φυλλάδια, για τον Επικούριο  Απόλλωνα, από τον φύλακα, αλλά ο άνθρωπος, μας κοίταξε στα μάτια, και προσπαθούσε να βρεί τι απάντηση θα μας δώσει. Μετά από λίγο, μ΄ ένα συναίσθημα πόνου, μας είπε ότι δυστυχώς έχουν τελειώσει τα ενημερωτικά φυλλάδια και δεν μας έχουν προμηθεύσει με άλλα. Απ΄ ότι πληροφορηθήκαμε αργότερα, από υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, κάποια κοπρόσκυλα, κηφήνες, κρατικοδίαιτοι και ρεμάλια, που εργάζονται στο υπουργείο αυτό, ενώ έχουν ενημερωθεί για την έλλειψη φυλλαδίων, δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να στείλουν, παρ΄ ότι ζούμε σε θερινή  περίοδο. Ω, Ελλάς αρχαία χώρα, τι μαλ..κες βγάζεις τώρα...

●  Και μάλιστα, ορισμένοι  που επέμεναν να προμηθευτούν με φυλλάδια φώναζαν: « Κάποιοι  συνδικαλιστικοπατέρες και κάποια λαμόγια, που το παίζουν υπέρμαχοι των συμφερόντων των εργαζομένων, το μόνο που ξέρουν είναι να κλείνουν και να ανοίγουν φυλασσόμενους αρχαιολογικούς χώρους, όποτε γουστάρουν και ποτέ δεν ενδιαφέρονται για βασικά πράγματα,  τα οποία  λείπουν από αρχαιολογικούς χώρους, προκειμένου να εξυπηρετούνται έλληνες και ξένοι επισκέπτες. Γιατί δεν παρεμβαίνουν εισαγγελείς για δοθεί μια λύση;».

●  Σε ορισμένα από τα πανέμορφα χωριά της Ελλάδας, που επισκεφθήκαμε,  κάτοικοι με μαύρη καρδιά, έβγαζαν από μέσα τον πόνο τους για την εγκατάλειψη, την ερήμωση και την αδιαφορία του κράτους και της πολιτείας. Μιλούσαν για την έλλειψη γιατρών, Κέντρων Υγείας, την μείωση των συντάξεων τους, το κλείσιμο δημοτικών και όχι μόνο σχολείων,  την έλλειψη συντήρησης των δρόμων, τις χαμηλές τιμές των προϊόντων τους και γενικά αναφερόντουσαν με θλίψη  στα... πάθη τους. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς είπαν, μεταξύ άλλων, ότι  «μην τολμήσει κανένας από αυτούς, που το παίζουν υπουργοί, να περάσει από τα χωριά μας, χωρίς να έχουν λυθεί τα προβλήματα, για τα οποία τόσες φορές τους έχουμε ενημερώσει, γιατί θα μετανιώσει την ώρα και την στιγμή...»

●  Φίλε Μάρκο, εκεί στον ΕΔΟΕΑΠ, εύχομαι να μην μείνεις ο μοναδικός οδοντίατρος στο μέγαρο της(απ)ασφάλισης. Γιατί, όπως ξέρεις, όλα έχουν τα όρια τους, σ΄ αυτή την ζωή... Όπως και ο τουρισμός για ορισμένους και ορισμένες. Πόσο θα τους ... ξελασπώνεις ακόμα;

●  Δεν μου λέτε κ. Στουρνάρα, υπουργέ των Οικονομικών, από πού θα βγάλετε τα 11,5 δις ευρώ, τα οποία  σας ζητάει η Τρόικα για να μην σας πιάσει τον  κω...; Κάνατε καμία κίνηση μέχρι τώρα, προς την πλευρά των πιράνχας, των απατεώνων, των κλεφτών, και ληστών, ώστε να εξασφαλίσετε αυτά τα εκατομμύρια, ή θα πάρετε και τις υπόλοιπες σταγόνες αίματος από τους έλληνες  πολίτες; Κύριε Στουρνάρα, ή θα κυβερνήστε έντιμα, δίκαια, και με μέτρα φιλολαϊκά ή εγκαταλείψτε, από σήμερα την θέση σας, πριν είναι πολύ αργά για εσάς.

●  Δεν υπάρχει έλληνας πολίτης, που να μην λέει ότι οι μισοί από αυτούς τους κρατικοδίαιτους, κηφήνες και χαραμοφάηδες,  δημόσιους υπαλλήλους, πρέπει να φύγουν από το Δημόσιο  και να  σταματήσουν να ζουν σε βάρος των συμπολιτών τους. Άδικο έχουν; Φτάνει πια αυτό το ελεεινό φαγοπότι των κηφήνων του δημοσίου σε βάρος των ελλήνων εργαζομένων.

●  Δεν μας  έφταναν τα πενήντα μέλη την νέας κυβέρνησης, που τρώνε και πίνουν στην υγειά του άνεργου πολίτη, έχουμε και άλλους πενήντα γραμματείς και φαρισαίους, οι οποίοι διορίστηκαν για να τρώνε και να πίνουν,  νταβατζηλίκια,  επειδή έτσι γουστάρει  το σύστημα. Κι εσύ λαέ κοιμήσου το ύπνο τον αιώνιο... Και όταν σου έρχονται λογαριασμοί στο σπίτι, τότε  απειλείς ότι θα πάρεις τα όπλα και θα βγεις στους δρόμους... Καλά, τρώγε  πρώτα το παγωτό σου και μετά αποφασίζεις για την επανάσταση...

●  Καιρός:  Τα μπάνια του λαού, μετατράπηκαν σε  χαράτσια του λαού...

ΝΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ