Η ολετήρια δυναμική της μικρόνοιας Χρῆστος Γιανναρᾶς

Αντιγράφω από το βιβλίο του Carlo Cipolla, Oι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας (εκδ. «Kέδρος», 2012):

«1. Πάντοτε και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία.

2. H πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ατόμου.

3. Hλίθιος χαρακτηρίζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανό και να βλάπτεται σημαντικά.

4. Oι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνεχώς παραβλέπουν πως η συναναστροφή / συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα αποδεικνύεται απαρέγκλιτα μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο και συνθήκες.

5. O ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό».

Kαι σχολιάζω:

1. Oλοι πλανώμαστε στην εκτίμηση του αριθμού των ηλιθίων, η πλάνη αυτή μοιάζει ριζικό μας, νομοτέλεια. Kάθε φορά ξαφνιαζόμαστε – δεν μπορεί, είναι απίστευτη τόση ηλιθιότητα, αδύνατο σε τόσα πόστα τόσοι ανεγκέφαλοι.

Aδιανόητο ο τιμημένος με υψηλό κρατικό αξίωμα, με καίριες ευθύνες για τα κοινά, να συναγελάζεται με τραμπούκους εραστές της ναζιστικής φρίκης. Nα μιλάει τη γλώσσα της αλητείας, του υπόκοσμου, με σεξουαλικές χυδαιότητες δύσαρθρων κάφρων. Kαι να θέλει να μας πείσει, με αναίδεια χιλίων πιθήκων, ότι την οικειότητα αναστροφής με το περιθώριο την καλλιέργησε από ζήλο ιεραποστολικό: για να σώσει μισό εκατομμύριο Eλληνες παγιδευμένους στο κόμμα των Nεοναζί – το έκανε «για την πατρίδα και την παράταξη»!

Hταν από τους εγγύτατους συνεργάτες του πρωθυπουργού, «κολλητός» του. Kαι θέλει να πιστέψουμε ότι ο πρωθυπουργός αγνοούσε τον ιεραποστολικό του ίμερο, τα σχέδιά του να πετύχει τη σωτηρία απολωλότων χαϊδεύοντας τα αφτιά των τραμπούκων, μιλώντας τη γλώσσα τους. Για να είναι σε τέτοιο αξίωμα, προφανώς ο πρωθυπουργός εκτιμούσε την «ευφυΐα» του, όμως αυτός αποκαλούσε τον πρωθυπουργό στα νεοναζί φιλαράκια του με την πιο πρόστυχη και εξευτελιστική λέξη των τριόδων.

2. Nαι, ηλίθιο μπορεί να είναι ένα άτομο άσχετα με την οικογενειακή του καταγωγή, τις σπουδές του, τα λεφτά του, τα πόστα στα οποία αναρριχήθηκε. Kανένα από τα γνωστά στιλπνά προσόντα δεν το εμποδίζει να συντάσσει, λ.χ., κυβερνητικές ανακοινώσεις απύθμενης, ιλιγγιώδους ηλιθιότητας. Nα ισχυρίζεται ότι μια βιντεοσκοπημένη συνομιλία, επειδή «υπεκλάπη» (δεν γνώριζε ο βιντεοσκοπούμενος ότι βιντεοσκοπείται) είναι και ανύπαρκτη, η αποτυπωμένη σε εικόνες πραγματικότητα καταγράφει το μη γενόμενον. H ηλιθιότητα πιστεύει ότι μπορεί να καταργεί την πραγματικότητα, ότι τα όσα ο εξ απορρήτων του πρωθυπουργού καταλόγισε στον πρωθυπουργό και σε δύο υπουργούς του δεν πρέπει να ελεγχθούν από το Kοινοβούλιο, δεν είναι ανάγκη να λογοδοτήσουν οι καταγγελλόμενοι, διότι η βιντεοσκοπημένη πραγματικότητα είναι μη πραγματική.

3. Hλιθιότητα είναι να έχεις τη βεβαιότητα ότι θα εξαλείψεις το «κακό» χώνοντας στη φυλακή τους «κακούς», έστω και με παιδαριώδη τεχνάσματα. Nα μη μπορείς ούτε καν να διανοηθείς το ερώτημα: ποιοι λόγοι, ποιοι παράγοντες, ποιες αιτίες οδήγησαν μισό εκατομμύριο Eλληνες να ψηφίσουν μια πολιτική σέκτα εξόφθαλμου φασισμού. Nα έχεις επιστρατεύσει όλα τα MME σε προπαγανδιστική υστερία «αποκαλύψεων» του τραμπουκισμού και κρετινισμού της σέκτας, αλλά να αρνείσαι με τυφλό πείσμα να καταλάβεις τα συνεχιζόμενα πολιτικά δικά σου εγκλήματα που τρέφουν και γιγαντώνουν το καρκίνωμα.

Hλιθιότητα είναι να κυβερνάς χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πόσων ανθρώπων τη ζωή ρημάζεις, ενώ ταυτόχρονα, με παρανοϊκό μαζοχισμό, αυτοκαταστρέφεσαι. Nα θριαμβολογείς που βύθισες εκατομμύρια συνανθρώπους σου σε εναγώνια στέρηση και στην κόλαση της ανεργίας, επιδείχνοντας τώρα το κλεμμένο τους βιος σαν «πρωτογενές πλεόνασμα». Nα ναρκισσεύεσαι, επειδή ξεπουλώντας κάθε κοινωνική περιουσία στους διεθνείς κερδοσκόπους πήρες την άδειά τους να ξαναβγείς στα τρίστρατα για καινούργιο σισύφειο δανεισμό.

4. Oμως ίδια ηλιθιότητα, με παμπληθή τα άτομα που τη σαρκώνουν, είναι και να αντιπολιτεύεσαι την εθελότυφλη μικρόνοια αναπαράγοντας την αυτοκαταστροφική της δεινότητα. Nα είσαι άσος στο ξεμπρόστιασμα της ψευδολογίας, της φαυλότητας, της παραλυτικής ανικανότητας των αντιπάλων σου, και οι πολίτες να μην σε εμπιστεύονται ούτε να σε υπολήπτονται – να έχεις κολλήσει, δυο ολόκληρα χρόνια, στα ίδια σχεδόν δημοσκοπικά δεδομένα «διαμαρτυρίας». Aκόμα και οι ουρανομήκεις ηλιθιότητες των κυβερνήσεων εξόφθαλμης συμπαιγνίας (να φυλακίζουν τους ακροδεξιούς του υπόκοσμου και ταυτόχρονα, εν κρυπτώ και συνωμοτικά, να τους φλερτάρουν) δεν ανέβασαν τους δείκτες εμπιστοσύνης των πολιτών στην αξιωματική αντιπολίτευση.

Γιατί; Διότι προσφέρει μόνο καταγγελίες και καθόλου προτάσεις, ρητορεύει φτηνιάρικες αοριστολογίες, μιλάει και για κάποιους σωστούς στόχους, αλλά δεν έχει να πει με ποιες συγκεκριμένες πρακτικές, ποια μέτρα, ποιες θεσμικές αλλαγές θα τους πετύχει. Kυρίως, δεν έχει να πει ονόματα η αξιωματική αντιπολίτευση: ποια στελέχη της, με ποια εμπειρία, με ποια προετοιμασία, με ποια κοινωνική αναγνώριση θα διαχειριστούν την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, την παιδεία. Πώς θα πειθαρχήσουν σε κοινωνικές στοχεύσεις τον αχαλίνωτο συνδικαλισμό, πώς θα πετύχουν αξιοκρατία στον δημόσιο βίο. Oσο αποφεύγει να δεσμευτεί η αξιωματική αντιπολίτευση σε συγκεκριμένους (και με ονοματεπώνυμο εκτελεστή) σχεδιασμούς, όσο η εικόνα της στη συνείδηση των πολιτών συνεχίζει να ταυτίζεται με τα «αντισυμβατικά» αμπέχονα ακκιζόμενα στο βήμα της Bουλής ή τις υστερικές εμμονές σε «προοδευτικές» ιδεοληψίες, θα υφίσταται τις συνέπειες της καταστροφικής ισχύος μοιραίων λαθών αμιγούς ηλιθιότητας.

Oι μη ηλίθιοι άνθρωποι υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Θεωρούν ευφυή τον συμβιβασμό με την ηλιθιότητα, προκειμένου «να αποφευχθεί το χάος», όπως λένε. Παραβλέπουν την αδιάσειστη πιστοποίηση ότι ο συμβιβασμός με την ηλιθιότητα αποδείχνεται σε κάθε περίπτωση μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα αν η ηλιθιότητα είναι γαλάζια ή πράσινη, κόκκινη, μαύρη ή παρδαλή. Eνα χάος που θα προέλθει από την άρνηση των μη ηλίθιων ανθρώπων να συμβιβαστούν με την ηλιθιότητα, ίσως να είναι και γόνιμο. Tο χάος από τη μείξη ηλιθιοτήτων (ΠAΣOK, N.Δ. και ΔHMAP στο ίδιο μπλέντερ) είναι δοκιμασμένο ελιξίριο θανάτου βασανιστικού.

5. Σίγουρα ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό.

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ!

 Posted in ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ | Comments Closed

Είναι μερικές ειδήσεις που όσο κοιμισμένος και να είσαι σχετικά με το τι πραγματικά παίζεται μπροστά στα μάτια σου και σχετικά με το ποια είναι μορφή του πολιτεύματος στο οποίο ζεις, θα έπρεπε να σε ξυπνήσουν.

Μια τέτοια είδηση – που πέρασε κι έφυγε δίχως συζήτηση – είναι και αυτή: «Στην εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διαβιβάστηκε από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου η αναφορά του Νίκου Δένδια μαζί με σχετικά δημοσιεύματα από τον γραπτό και ηλεκτρονικό Τύπο σχετικά με το ενδεχόμενο παράνομης κατοχής από μέλη της Χρυσής Αυγής οπτικοακουστικού υλικού. (…)Παραγγέλλεται πως «εάν στο μέλλον επαναληφθεί από οποιονδήποτε και υπό οποιαδήποτε ιδιότητα η χρήση παρανόμως κτηθέντος οπτικοακουστικού υλικού να κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία έστω κι αν ο υπαίτιος είναι βουλευτής εν ενεργεία. Τα παραγγελθέντα ισχύουν και για κάθε άλλο αυτόφωρο κακούργημα».

Όπως ο καθένας μπορεί να καταλάβει, η εν λόγω παραγγελία δεν κάνει λόγο για χρήση πλαστού υλικού, αλλά γενικώς «υλικού». Ένα μικρό παράδειγμα. Υπάρχει, ας πούμε, βίντεο όπου βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» συζητά με ανώτατο στέλεχος των ενόπλων δυνάμεων την οργάνωση πραξικοπήματος. Αυτό το βίντεο, λοιπόν, κατά τη Δικαιοσύνη απαγορεύεται να χρησιμοποιηθεί επειδή έχει τραβηχτεί παράνομα. Ακόμη δηλαδή κι αν υπάρχει βίντεο όπου βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» συνομιλεί με τον πρωθυπουργό σε φιλικό τόνο και συναποφασίζουν για την πολιτική της κυβέρνησης, πάλι δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί επειδή δεν αποδέχτηκαν τη βιντεοσκόπηση και τα δύο μέρη.

Ως εκ τούτου, η Δικαιοσύνη εμφανίζεται σαν να δηλώνει ότι δεν την αφορά το αν υπάρχει κίνδυνος για τη χώρα, τους πολίτες της, για το πολίτευμα και το σύνταγμα, αλλά μόνο το αν τα στοιχεία που αποδεικνύουν τον κίνδυνο έχουν αποκτηθεί με νόμιμο τρόπο. Αυτό το παρανοϊκό έργο θα θυμάστε ότι το έχουμε ξαναζήσει τότε που κάποιοι επέμεναν υστερικά πως έθαψαν τη λίστα Λαγκάρντ επειδή δεν είχε αποκτηθεί διά της επισήμου οδού.

Η αξιολόγηση του σπουδαίου είναι προφανώς κάτι υποκειμενικό για τους κορυφαίους ελληνικούς θεσμούς. Στην περίπτωση ενός φόνου όπου έχει βιντεοσκοπηθεί ο φονιάς να διαπράττει το έγκλημα χωρίς να έχει δώσει την άδειά του για τη βιντεοσκόπηση, οι δικαστές θεωρούν σημαντικότερο θέμα τον ίδιο τον φόνο παρά τον τρόπο που έγινε η βιντεοσκόπησή του.

Όταν, όμως πρόκειται για ένα θέμα που αφορά το σύνολο των πολιτών, τότε η Δικαιοσύνη θεωρεί πως το υλικό του βίντεο είναι ήσσονος σημασίας, ενώ το μείζον είναι η διαδικασία απόκτησης του υλικού. Ο πανικός του Δένδια είναι δικαιολογημένος φυσικά, διότι πιθανόν αν αρχίσουν να κυκλοφορούν βίντεο ανάλογα εκείνου με τον Μπαλτάκο η κυβέρνηση θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, κάτι που το όλο Σύστημα δεν το επιθυμεί.

Επειδή, όμως, ζούμε υπό την κυριαρχία επικίνδυνα ηλιθίων, γίνονται απαραίτητες οι διευκρινίσεις για το αυτονόητο. Δεν σημαίνει, λοιπόν, ότι στην περίπτωση που κάποιος συγκλονίστηκε ή απλώς έβγαλε τα συμπεράσματά του βλέποντας την αδελφική συζήτηση Μπαλτάκου – Κασιδιάρη  αυτός ο κάποιος τάσσεται με το μέρος του Κασσιδιάρη ή συμφωνεί με τις απόψεις του χρυσαυγίτη. Αυτό το προβοκατόρικο επικοινωνιακό στυλάκι που προσπαθεί να ενοχοποιήσει τον μάρτυρα και να αθωώσει τον κατηγορούμενο είναι ενδεικτικό του εμετικού επιπέδου του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.

Επίσης, δε σημαίνει ότι όποιο βίντεο δοθεί στη δημοσιότητα εκλαμβάνεται αυτομάτως ως γνήσιο. Στην περίπτωση Μπαλτάκου, όμως, οι πολίτες δεν είχαν καν την πολυτέλεια να περιμένουν τα αποτελέσματα σχετικά με την εξέταση γνησιότητας του βίντεο. Βγήκε ο Μπαλτάκος και δήλωσε πως είναι γνήσιο.

Αν, λοιπόν, δεν υπάρχουν άλλα ανάλογα βίντεο και η «Χρυσή Αυγή» απλώς λέει τις γνωστές ασυναρτησίες της, εκτεθειμένη είναι η «Χρυσή Αυγή» και η κυβέρνηση έχει όλα τα όπλα να την κάνει ρόμπα και να βγει κερδισμένη. Επίσης, αν η «Χρυσή Αυγή» τολμήσει να δώσει στη δημοσιότητα πλαστά βίντεο, τότε και η Δικαιοσύνη δύναται να μπουζουριάσει και τους υπόλοιπους νεοναζί βουλευτές και η κυβέρνηση αποδεικνύοντας την πλαστότητα των βίντεο βγαίνει και πάλι κερδισμένη, αθώα, θύμα, λευκή περιστερά.

Εν κατακλείδι, εφόσον το Σύστημα δεν ανησυχεί για την ύπαρξη άλλων βίντεο ανάλογων εκείνου με τον Μπαλτάκο κι εφόσον θα βγει κερδισμένο αν δεν υπάρχουν άλλα γνήσια βίντεο, για ποιο λόγο υπήρξε η ανάγκη να σκάψει χαρακώματα η κυβέρνηση και ν’ αρχίσει τις αναφορές ο Δένδιας προς τον Άρειο Πάγο; Θεωρώ πως η απάντηση κρύβεται στο φόβο. Στο φόβο των χειρότερων, τα οποία η κυβέρνηση γνωρίζει και οι πολίτες δεν απαιτούν να μάθουν. Κι έτσι, για μία ακόμη φορά δικαιώνεται το ότι ο κάθε λαός διαθέτει το βαθμό της άγνοιας που επιλέγει.

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ!

 Posted in ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ | Comments Closed

Να, εδώ το MEGA και το ΒΗΜΑ πανηγυρίζουν τη δήλωση Σαμαρά για «Νέα εποχή, χωρίς δανεικά». Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός δήλωσε στο ΒΗΜΑ στις 23 Μαρτίου «Οι δημοσιονομικοί στόχοι που επιτεύχθηκαν, κυρίως το πρωτογενές πλεόνασμα, εγκαινιάζουν μια νέα εποχή όπου η Ελλάδα δεν θα έχει πια ανάγκη να ζητεί κάθε τόσο δανεικά για να αντιμετωπίζει τις τρέχουσες ανάγκες της. Και σηματοδοτούν μια Ελλάδα πολύ πιο ανεξάρτητη απ’ ό,τι υπήρξε ποτέ στο παρελθόν».

Να, εδώ το ΒΗΜΑ γράφει ότι ο Στουρνάρας είπε «η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το α΄ εξάμηνο του 2014 με ομόλογα 3 έως 5 ετών». Και το ότι θα βγούμε στις αγορές είναι ένδειξη, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, ότι  «βγαίνουμε από την κρίση και από τα μνημόνια».

Άραγε, όμως, τι θα βγει η Ελλάδα να κάνει στις αγορές; Μήπως για ψώνια; Δε νομίζω. Μήπως για βόλτα; Ούτε αυτό. Η Ελλάδα θα βγει στις αγορές να αναζητήσει δανεικά. Διότι τι άλλο από δανεικά είναι η πώληση ομολόγων; Και, μάλιστα, θα βγει «δειλά» να αναζητήσει δανεικά.

Τι ήταν η χρεοκοπία στην Ελλάδα αν όχι η αδυναμία διαχείρισης του χρέους της; Ενός χρέους που προήλθε από δανεικά και κατόπιν ότι δε μπορούσε να βρει άλλα δανεικά από τις αγορές για να ξεπληρώσει τα προηγούμενα δανεικά από τις αγορές; Και άραγε σε τι αφορούσε η «αναδιάρθρωση χρέους» αν όχι στο «κούρεμα» των ομολόγων στα οποία ήταν και χτες αφιερωμένος ο Σαμαρικός πανηγυρικός της ημέρας;

Ο ίδιος πρωθυπουργός, λοιπόν, που πανηγυρίζει επειδή «η Ελλάδα δεν θα έχει πια ανάγκη να ζητεί κάθε τόσο δανεικά» πανηγυρίζει επίσης και για το ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να βγει στις αγορές για δανεικά!

Μιλώντας για δανεικά, η κυβέρνηση πανηγυρίζει που τήρησε όλους τους όρους του Μνημονίου κι έτσι θα μας δοθεί ένα νέο υπερδάνειο από την Τρόικα. Το οποίο υπερδάνειο θα δοθεί σε 3 δόσεις. Η πρώτη τον Απρίλιο, ως επιβράβευση της πρόσφατης ψήφισης του πολυνομοσχεδίου που τερμάτισε κάθε ελπίδα ανάπτυξης.

Στη συνέχεια, για τις άλλες δύο δόσεις – 1 δισεκ. τον Ιούνιο κι 1 δισεκ. τον Ιούλιο- θα υπάρξουν έξι προαπαιτούμενα ανά δόση. Και όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει το «προαπαιτούμενα». Βέβαια δε γνωρίζουμε ακριβώς ποια θα είναι, αλλά σίγουρα θα είναι κάποιες ακόμη «θυσίες», κάποιες ακόμη «μεταρρυθμίσεις».

Την ώρα, λοιπόν, που ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι όλα αυτά «σηματοδοτούν μια Ελλάδα πολύ πιο ανεξάρτητηαπ’ ό,τι υπήρξε ποτέ στο παρελθόν», έρχεται ο υπουργός Οικονομικών να δηλώσει «Δεν ξέρω να σας πωακριβώς ποια θα είναι τα 6+6 προαπαιτούμενα-ορόσημα για τις δύο δόσεις, είναι δουλειά της Κομισιόν» σε μια προφανή προσπάθεια να παραπέμψει την ανακοίνωση της λυπητερής για μετά τις εκλογές. Για τόση ανεξαρτησία μιλάμε!

Ακριβώς δηλαδή όπως το βροντοφώναξε ο κ. Σαμαράς «Η Ελλάδα μπορεί τα πάντα! Είμαστε ήδη στην νέα εποχή για την Νέα Ελλάδα». Κοινώς, την πουτσίσαμε.

Βαρουφάκης: Ούτε οι αριθμοί ευημερούν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια για το Greek Success Story

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Η κυβέρνηση επιμένει: η ελληνική οικονομία σταθεροποιείται και περνάει, εντός του 2014, στην περίοδο της ανάκαμψης. Ο Αλέξης Τσίπρας, την ίδια ώρα, θέτει τους ψηφοφόρους, ενόψει των ευρωεκλογών, προ της ευθύνης τους να αποφανθούν για το εάν η κυβέρνηση έχει δίκιο (οπότε πρέπει να την ψηφίσουν) ή όχι.

Ας θέσουμε για λίγο στην άκρη τις πολιτικές αντιπαραθέσεις κι ας δούμε...

τι λένε οι αριθμοί εις βάθος. Κι όταν λέω οι αριθμοί, εννοώ τα στατιστικά στοιχεία όπως ακριβώς τα δίνει η Τράπεζα της Ελλάδας και η ΕΛΣΤΑΤ.

Η πραγματική οικονομία: η Κρίση επιταχύνθηκε το 2013, αντί να επιβραδυνθεί

Σύμφωνα με την κυβέρνηση και την τρόικα, το 2013 η ύφεση επιβραδύνθηκε. Πράγματι, σε σταθερές τιμές, ο ρυθμός συρρίκνωσης του εθνικού εισοδήματος (του ΑΕΠ) κυμαινόταν το 2012 μεταξύ -7,9% και -6,7% ενώ το 2013 η ύφεση κυμαινόταν μεταξύ -5,7% και -3%.

Μειώθηκε όμως πράγματι ο ρυθμός συρρίκνωσης; Σε καμία περίπτωση. Ο λόγος που φαίνεται να μειώνεται η ορμητικότητα της ύφεσης είναι ότι μετρά το ΑΕΠ σε σταθερές τιμές. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι όταν, π.χ., το ΑΕΠ παραμένει το ίδιο, σε ευρώ, αν παράλληλα πέσουν οι τιμές (όπως συμβαίνει τώρα λόγω της ύφεσης) το ΑΕΠ μετρούμενο σε σταθερές τιμές δείχνει να αυξάνει. Άρα, το ότι το 2013 η ύφεση έπεσε, επισήμως, προς το -3% αντανακλά, απλώς, το γεγονός ότι το εισόδημα μειώθηκε κατά 3% πιο γρήγορα απ’ ότι μειώθηκαν οι τιμές. Με απλά λόγια, το ΑΕΠ μειώθηκε, σε ευρώ, πολύ πιο πολύ από το επίσημο 3%. Πόσο πιο πολύ;

Ενώ το 2012 το ΑΕΠ μειώθηκε (σε ευρώ) μόνο 1,1%, το 2013 (που υποτίθεται ότι επήλθε η «σταθεροποίηση») το εθνικό εισόδημα, το ΑΕΠ, καταρρακώθηκε κατά... 14%! Αν αυτό λέγεται σταθεροποίηση, μου είναι αδύνατον να φανταστώ τι θα σήμαινε μια κατάρρευση!

Εντρυφώντας βαθύτερα στα τεκταινόμενα της ελληνικής οικονομίας, η εξήγηση της κατάρρευσης το 2013 κάνει την εμφάνισή της στα στοιχεία που αφορούν την βιομηχανική και βιοτεχνική παραγωγή. Αυτά καταδεικνύουν ότι, από τότε που υπογράψαμε το Μνημόνιο 1, η βιομηχανική παραγωγή συρρικνωνόταν με εξαίρεση τέσσερις μικρές εξάρσεις (που αύξησαν κάπως την παραγωγή) μεταξύ Ιουλίου 2012 και Ιουλίου 2013. Όμως, παρά τις ανακοινώσεις περί ανάκαμψης και Greek Success Story, μετά τον περασμένο Ιούλιο η βιομηχανική παραγωγή της χώρας βούτηξε πάλι στο -5%, όπου παραμένει και στις αρχές του 2014.

Το τι μέλλει γενέσθαι, όσον αφορά την παραγωγή μιας οικονομίας, αποτυπώνεται στις επενδύσεις. Για να σταθεροποιηθεί και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης μια οικονομία, ιδίως όταν έχει περάσει μεγάλη κρίση όπως η δική μας, απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις. Δυστυχώς όμως, αυτές οι απαιτούμενες επενδύσεις δεν έχουν έρθει. Για την ακρίβεια, οι ακαθάριστες επενδύσεις είναι καθηλωμένες στο... μηδέν – το οποίο σημαίνει ότι, αν λάβουμε υπ’ όψη την φθορά των μηχανών, των κτιρίων κλπ, οι καθαρές επενδύσεις είναι αρνητικές (με άλλα λόγια τα κεφαλαιουχικά αγαθά της χώρας, στα οποία βασίζεται η παραγωγή, φθίνουν αντί να αυξάνονται).

Στρέφοντας το βλέμμα μας στην πολύπαθη αγορά εργασίας, έχει μεγάλη σημασία ποια στοιχεία κοιτάμε. Για παράδειγμα, μην ξεχνάμε ότι η επίσημη ανεργία δίνει το ποσοστό των ανέργων επί των λεγόμενων «ενεργών εργαζόμενων» - δηλαδή εκείνων που δηλώνουν ότι ψάχνουν για αμειβόμενη εργασία. Όπερ μεθερμηνευόμενο, όταν συμπολίτες μας μεταναστεύουν ή χάνουν το ηθικό τους και δεν ψάχνουν πλέον για αμειβόμενη εργασία, το ποσοστό ανεργίας μειώνεται καθώς δεν θεωρούνται πλέον άνεργοι. Π.χ. τον περασμένο μήνα μειώθηκε ο αριθμός των «ενεργών» ελλήνων κατά 10.000 και η κυβέρνηση πανηγύρισε ότι μειώθηκε η ανεργία κατά 10.000!

Για αυτό τον λόγο, αν μας ενδιαφέρει η πραγματική κατάσταση στο μέτωπο της απασχόλησης, πρέπει να κοιτάμε τον αριθμό των απασχολούμενων. Ο τομέας αυτός όμως παρουσιάζει μια ιδιαίτερα ζοφερή εικόνα, η οποία είναι στην πραγματικότητα, πολύ χειρότερη από εκείνη που τα στοιχεία μαρτυρούν, καθώς πολλοί από τους επίσημα αμειβόμενους έχουν να πληρωθούν μήνες).

Η κατάσταση στην αγορά χρήματος

Πέρσι τέτοιον καιρό, ο Πρωθυπουργός άρχισε να ομιλεί για Greek-covery (ανάκαμψη) και Greek Success Story υποσχόμενος ότι, με το που θα ολοκληρωνόταν η «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών, με τα 41 δισ. που δανειστήκαμε ως έθνος για να τα δώσουμε στους τραπεζίτες, η ρευστότητα θα επέστρεφε στην αγορά με αποτέλεσμα επιχειρήσεις και νοικοκυριά να ανασάνουν – να αρχίσουν πάλι να δανείζονται από τις τράπεζες ώστε να μπει μπρος η οικονομία. Επαληθεύθηκε όμως ο Πρωθυπουργός; με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης; Όχι. Γιατί έπεσε έξω; Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και ανησυχητική: Επειδή οι τράπεζες παραμένουν πτωχευμένες. Μπορεί ο τ. Αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, που σήμερα τελεί καθήκοντα Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, να ισχυρίζεται δημοσίως ότι οι τράπεζες έχουν ανάγκη «μόνο» 6 δισ. ακόμα, όμως το ΔΝΤ αναφέρεται σε 20 δισ. που λείπουν. Κι αυτό χωρίς να ληφθεί υπόψει αυτό που η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας αναφέρει: τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται ακατάπαυστα: από 29,3% τον Δεκέμβριο του 2013 σε 31,2% τον Ιανουάριο του 2014. Το ότι το Eurogroup θα «αποδεχθεί» ότι λείπουν μόνο 8 δισ. σημαίνει ένα πράγμα: Ευρώπη και Αθήνα τελικά αποδέχονται ότι οι ελληνικές τράπεζες θα επιτραπεί να παραμείνουν νεκροζώντανες επ’ άπειρον ώστε να μην χρειαστεί να παραδεχθούν οι κυβερνώντες την αποτυχία της ανακεφαλαιοποίησής τους.

Εξωτερικό πλεόνασμα (Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών)

Ακούσατε τα νέα; Η Ελλάδα συγκαταλέγεται πλέον στις πλεονασματικές χώρες ως προς το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών! Ο διεθνής τύπος γιόρτασε αυτή την είδηση ως απόδειξη ότι η χώρα μας συνήλθε. Ότι έκανε την μεγάλη ανατροπή. «Ακύρωσε» για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες το εξωτερικό της έλλειμμα.

Αν, πράγματι, αυτό το πλεόνασμα είχε προέλθει από αύξηση των εξαγωγών, ή και από υποκατάσταση εισαγόμενων με εγχώρια προϊόντα, θα έπρεπε όλοι μας να γιορτάζουμε στους δρόμους το μέγα επίτευγμα. Κι όμως. Τα ίδια στατιστικά στοιχεία καταδεικνύουν ότι οι εξαγωγές το 2013 μειώθηκαν σε σχέση με το 2012! Πως τότε προέκυψε εξωτερικό πλεόνασμα; Είναι απλό: Μειώθηκαν κι άλλο οι εισαγωγές λόγω της ανέχειας του μέσου έλληνα καταναλωτή. Για να το πω απλά: το 2013 κατέρρεαν την ίδια ώρα η εγχώρια παραγωγή και οι εισαγωγές. Η εμφάνιση εξωτερικού πλεονάσματος, υπό αυτές τις συνθήκες, απλά επιβεβαιώνει την συνολική κατάρρευση του ΑΕΠ μας.

Το ότι η κυβέρνηση και η τρόικα θεωρούν την εμφάνιση εξωτερικού πλεονάσματος ως κάτι το θετικό αποδεικνύει δύο πράγματα: τον συνδυασμό άγνοιας και μισανθρωπισμού που τους διαπνέει. Απόδειξη είναι ένα στοιχείο που οι ίδιοι παρουσίασαν θριαμβευτικά, λέγοντας ότι η χώρα «έχει να πετύχει εξωτερικό πλεόνασμα επτά δεκαετίες». Έτσι είναι. Τελευταία φορά που η Ελλάδα είχε εξωτερικό πλεόνασμα ήταν το... 1943! Την χειρότερη χρονιά της Κατοχής όταν οι έλληνες πέθαιναν κυριολεκτικά της πείνας. Έτσι είναι: σε περιόδους όπως το 1943 και το 2014, ο εκμηδενισμός της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού εκμηδενίζει τις εισαγωγές. Όσο εξάγουμε έστω και μερικά πορτοκάλια ή δεχόμαστε τουρίστες, έχουμε... εξωτερικό πλεόνασμα. Ίσως τίποτα άλλο να μην αποτυπώνει την άγνοια-μετά-αναλγησίας των κυβερνώντων μας από τις ζητωκραυγές τους για το άρτι αναδειχθέν εξωτερικό πλεόνασμα της καταρρακωμένης χώρας.

Επίλογος

Ζούμε σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων εκ των οποίων τα 3,5 εκατομμύρια δηλώνουν ότι είναι «ενεργοί εν δυνάμει εργαζόμενοι», εκ των οποίων τα 1.300.000 είναι επισήμως άνεργοι, από τους οποίους 9 στους 10 δεν δικαιούνται επίδομα ανεργίας, ενώ άλλοι 500.000 εργάζονται απλήρωτοι εδώ και μήνες. Από τα 3 εκατομμύρια περίπου των νοικοκυριών της χώρας, 2,3 εκατομμύρια νοικοκυριά έχουν ληξιπρόσθεσμες οφειλές στην εφορία και 1 εκατομμύριο χρωστά στην ΔΕΗ. Όσο για τις επιχειρήσεις, οι μισές έχουν κι αυτές ληξιπρόθεσμες οφειλές στα ταμεία των εργαζομένων τους ενώ το 65% έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία. Σε αυτό το σκηνικό, κυβέρνηση και τρόικα τολμούν να ομιλούν περί ανάκαμψης και Success Story…

Ο Γεώργιος Παπανδρέου πέρασε στην ιστορία με την ρήση του «ευημερούν οι αριθμοί και υποφέρουν οι άνθρωποι». Δυστυχώς στην Ελλάδα που «διέσωσαν» ο εγγονός του, ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς, ούτε οι αριθμοί ευημερούν. Κι όμως. Ακόμα κι αυτά τα τρισάθλια νούμερα, οι έχοντες την εξουσία πασχίζουν να τα παρουσιάσουν ως αποδεικτικά στοιχεία ότι «διέσωσαν την χώρα».

(πρώτη δημοσίευση: HotDoc #48)

Πηγή:  opinion24.gr

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ