Γράφει o Δημήτρης Μηλάκας
Εξακολουθούµε να γιορτάζουμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Και καλά κάνουμε… γιατί κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνά τον εφιάλτη της χούντας. Η Δημοκρατία όμως δεν αποτελεί «ιστορικό γεγονός» που συντελείται σε μια στιγμή. Η Δημοκρατία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί… δεδομένη και, όταν εγκαταλείπεται από την κοινωνία, μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί από «κατάκτηση» σε «κατάντια».
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ τα τελευταία 39 χρόνια, ίσως έχει φτάσει η ώρα να… ξαναλογαριαστούμε. Να δούμε πώς είναι, με τι μοιάζει και σε τι πραγματικά έχει εξελιχθεί αυτή η «Δημοκρατία», της οποίας γιορτάζουμε την αποκατάσταση.
Ζούµε υπό τις… βουρδουλιές μιας «δημοκρατικής διακυβέρνησης» που έχει μπερδέψει (;) κάθε έννοια δημοκρατίας με αυτήν μιας ολοένα και πιο αυταρχικής, αποθρασυνόμενης, κουτοπόνηρης και μπασταρδεμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Ζούμε σε μια «δημοκρατική διακυβέρνηση» που ξεχειλώνει κάθε έννοια συνταγματικού «πλαισίου», που χώνεται με τα μπούνια σε όποιο παραθυράκι προσφέρεται για εκτροπή, που συνεχίζει να τεντώνει το σκοινί αδιαφορώντας για το εάν κοντεύει να κοπεί. Μια «δημοκρατική διακυβέρνηση» που λειτουργεί
Εξακολουθούµε να γιορτάζουμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Και καλά κάνουμε… γιατί κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνά τον εφιάλτη της χούντας. Η Δημοκρατία όμως δεν αποτελεί «ιστορικό γεγονός» που συντελείται σε μια στιγμή. Η Δημοκρατία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί… δεδομένη και, όταν εγκαταλείπεται από την κοινωνία, μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί από «κατάκτηση» σε «κατάντια».
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ τα τελευταία 39 χρόνια, ίσως έχει φτάσει η ώρα να… ξαναλογαριαστούμε. Να δούμε πώς είναι, με τι μοιάζει και σε τι πραγματικά έχει εξελιχθεί αυτή η «Δημοκρατία», της οποίας γιορτάζουμε την αποκατάσταση.
Ζούµε υπό τις… βουρδουλιές μιας «δημοκρατικής διακυβέρνησης» που έχει μπερδέψει (;) κάθε έννοια δημοκρατίας με αυτήν μιας ολοένα και πιο αυταρχικής, αποθρασυνόμενης, κουτοπόνηρης και μπασταρδεμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Ζούμε σε μια «δημοκρατική διακυβέρνηση» που ξεχειλώνει κάθε έννοια συνταγματικού «πλαισίου», που χώνεται με τα μπούνια σε όποιο παραθυράκι προσφέρεται για εκτροπή, που συνεχίζει να τεντώνει το σκοινί αδιαφορώντας για το εάν κοντεύει να κοπεί. Μια «δημοκρατική διακυβέρνηση» που λειτουργεί
- με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις,
- με αποφάσεις που έχουν οδηγήσει ένα τεράστιο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στα όρια της φτώχειας και πέραν αυτής,
- με αποφάσεις που οδηγούν σε χιλιάδες πλειστηριασμούς και κατασχέσεις και πετούν στον δρόμο χιλιάδες συμπολίτες μας,
- με αποφάσεις που έχουν οδηγήσει στην αποσάθρωση της πολιτικής ζωής και την εμφάνιση στην κεντρική σκηνή φασιστικών… φαντασμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου